دین اسلام برای خانواده اهمیت محوری قائل است. زنان و مردان هر یك در سیستم اجتماعی، دینی و تربیتی خانواده، وظیفه و نقشی كلیدی برعهده دارند. نقش مهم زن مسلمان در خانواده، تدبیر امور داخلی خانواده و نظارت مسئولانه برای كانون پرمهر است. علی(ع) به این نقش اشاره میكند و میفرماید: «والمراه راعیته علی بیت زوجها و هی مسئوله»/ «زن ناظر و مسئول امور خانه و همسرش است.» (شاملی، عباسعلی، فصلنامه كتاب زنان شماره 11)
او با نظارت صحیح خود در خانواده، میتواند فضای صمیمانه و تفاهمآمیزی را ایجاد كند و زمینه یك زندگی سالم، با نشاط و موفقیتآمیز را فراهم سازد. علی(ع) تمام سعی خویش را بهكار میبست تا مردان جامعه، جایگاه ارزشمند زنان را درك كنند و بدانند كه همسر و اعضای خانواده، بیش از هر چیز به مهر و محبت نیاز دارندو هیچگونه خشونت و بیحرمتی شایسته آنان نیست.
آن حضرت میفرمود: «مردی كه همسرش را بیازارد، نماز و هیچ كار خیری از او نزد خداوند پذیرفته نیست و نخستین كسی است كه وارد آتش میشود.» (وسائل، ابواب احكام الاولاد، باب 7خ1)
علی(ع) همچنین میفرماید: «هر كه به اهل (خانواده) خود بدی كند، از او امید احسانی نسبت به دیگران نمیرود.» (ابن ابی الحدید، شرح نهجالبلاغه،ج12، ص163)
به عبارت دیگر، چنین فردی در مسئولیتهای اجتماعی و حتی در اداره زندگی فردی، از شایستگیهای لازم برخوردار نیست. به دلیل عاطفی بودن زن، مرد باید در شكستها و ناكامیها، تكیهگاه محكم او باشد و در عین حال، لازم است در پرتو مهر و عطوفت زن نیز مرد به آرامش و تعالی برسد.