آیه 43 سوره بقره می باشد: «وَ اَقیموُا الصَلاة وَ ء اتوُا الزَکاةَ وَارکَعوُا مَعَ الراکِعین». ترجمه ظاهری این آیه این است که می فرماید: «رکوع کنید با کسانی که رکوع می کنند». یعنی نمازتان را به جماعت بخوانید، اما نکته دوم در این جا این است که می گوید با کسانی که رکوع می کنند رکوع کنید، نفرموده با کسانی که سجده می کنند یا با کسانی که قیام می کنند قیام کنید. منظور این است که تمام نماز وابسته به این رکوع است. حال باطن آیه چیست و ولایت آیه کجاست؟
امام باقر علیه السلام فرمودند: «خدا فرموده است نماز بخوانید، رکوع کنید با رکوع کنندگان، بعد فرمودند: می دانید اینهایی که رکوع به جا می آورند چه کسانی هستند که شما باید پیش آنها و با آنها نماز بخوانید؟ حضرت فرمودند: یعنی رسول الله صلی الله علیه وآله و علی بن ابی طالب علیه السلام». حال سؤال پیش می آید که ما چگونه با پیغمبر صلی الله علیه وآله و علی بن ابی طالب علیه السلام نماز بخوانیم؟ جواب در کلمه «مَعَ» است. نفرموده اند نمازتان را اقتدا کنید به پیغمبر صلی الله علیه وآله یا حضرت علی علیه السلام و نفرموده پشت سر ایشان نماز بخوانید. بلکه باید توجه کنید که امام علیه السلام چگونه و چه ساعتی نماز می خوانند نماز می خوانند، شما هم به همان صورت نمازتان را بخوانید. اگر به آن صورتی که امامتان نماز می خوانند، نماز خواندید در اصل با امامتان نماز خوانده اید.
آیه دیگری که می خواهیم بررسی کنیم آیه 58 سوره بقره است. ظاهر آیه در باره قوم بنی اسرائیل می باشد. در قرآن آمده که قوم بنی اسرائیل خیلی حضرت موسی را اذیت می کردند و کار آنها به جایی رسید که بنا شد وارد یک شهری شوند (چون از مصر خارج شده بودند) این شهر بیت المَقدَس بود. آنها گفتند که ما حاضر هستیم وارد این شهر بشویم، لکن یک قومی در این شهر زندگی می کردند که خیلی ظالم بودند و نسبت به اقوام دیگر برتری جویی می کردند. موسی بن عمران به آنها گفت که بیایید جنگی آسان با این قوم جبار کنیم و وارد این شهر شویم. جواب قوم به موسی بن عمران این بود که گفتند: تو و خدای خودت بروید بجنگید وما در این جا استراحت می کنیم، کار که تمام شد به ما خبر بده. این جمله را که گفتند خدای متعال آنها را به عذاب سرگردانی مبتلا نمود، عذابی که این ها 40 سال در بیابان سرگردان بودند. حضرت موسی از دنیا رفت و جناب هارون هم قبل از موسی از دنیا رفته بود، لکن آنها متوجه شدند که عذاب است. نمی دانستند چکار کنند. آمدند نزد پیرمردهای قوم بنی اسرائیل، این پیرمردها یادشان بود که دوران قبل چگونه توبه می کردند، گفتند بچه ها را از مادرانشان جدا کنید و گوساله ها را از گاوها، و بره ها را از گوسفندان، تا به این طریق همه از دوری هم در یک گوشه از بیابان ضجه بزنند.
امام صادق علیه السلام فرمودند: «چهارصد سال آنها به چهل سال تبدیل شد و بعد از چهل سال که توبه کردند، خدای متعال بیت المقدس را به آنها نشان داد و پیغمبری به نام یوشع را مبعوث نمود. یوشع گفت: اگر می خواهید وارد این شهر شوید یک شرط دارد و آن این است که دم درِ شهر روی زمین بیفتید و بگویید «حطّه»، یعنی خدایا ما را ببخش و خدا هم شما را می آمرزد.
روایت است از امام عسکری علیه السلام که می فرماید: خدای متعال بالای این در تصویر حضرت رسول صلی الله علیه وآله و امام علی علیه السلام را متمثل کرد و به قوم بنی اسرائیل فرمود مقابل این دو تصویر سجده کنید و از من طلب غفران کنید. یعنی به سمت این دو عکس سجده کنید برای خدا. در بحارالانوار جلد23 صفحه122 روایت از قول امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمودند: قوم بنی اسرائیل را خدا برایشان درِ حطّه نصب کرد که توبه آنها قبول شد و اما شما امت پیغمبر صلی الله علیه وآله درِ حطّه شما، درِ خانه اهل بیت علیهم السلام است، به شما گفتند از اینها تبعیت کنید و به دنبال اینها بروید تا گناهان شما را ببخشم.
