تبیان، دستیار زندگی

این که عامل برتری انسان بر تمام موجودات، منطق و تفکر اوست، بر هیچ کس پوشیده نیست و نماد این قدرت و برتری، زبان آدمی می باشد. حرف زدن و صحبت کردن، یکی از مشخصه های ما انسان هاست که می توانیم با همدیگر ارتباط برقرار کنیم و این ویژگی در هیچ یک از موجودات دیگر وجود ندارد؛ نعمتی که بیش تر ما انسان ها از آن برخورداریم، اما مانند بسیاری از نعمت های دیگر که در اختیار داریم و قدر نمی دانیم، از این موهبت الهی نیز آن چنان که باید و شاید، استفاده نمی کنیم. گاهی با زبان مان چنان اطرافیان مان را از خود می رنجانیم که بعدها با هیچ هدیه و کلامی نمی توانیم آن را جبران کنیم. گاهی برای رسیدن به اهداف مان، از زبان، هر استفاده ی مربوط و نامربوطی می کنیم و بعد خیلی راحت می گوییم «ای کاش چنین حرفی را نمی زدم.»
تا به حال راجع به حرف زدن فکر کرده اید؟ زمانی چنان بی پروا، هر آن چه را دوست دارید، بر زبان می رانید و گاهی برای کلمه به کلمه ی حرف های تان، فکر کرده و از قبل پیش بینی می کنید. با خودتان می گویید؛ «اگر این را بگویم، چه جوابی خواهم شنید؟» ،«اگر این طور گفت، آن وقت من هم می دانم چه جوابی بدهم» و...
اما اجرای طرح های از پیش تعیین شده، حرف هایی که از قبل در ذهن تان ساخته بودید را به کلی فراموش می کنید و یا طرف مقابل تان، هر حرفی می زند جز آن چه که شما پیش بینی کرده بودید و به این ترتیب، تمام نقشه ها، نقش بر آب می شود.
این شیوه ی معمول است که ما از آن استفاده می کنیم اما چه قدر از این روش جواب گرفته ایم؟ یک پیشنهاد ساده و راحت، این است که از زبان درون تان استفاده کنید حرف دل تان را بگویید، از الهامات درونی تان کمک بگیرید و وقتی درون تان با شما حرف می زند، او را مجبور به سکوت نکنید. خودتان باشید و زبان تان را مجبور نکنید که حرف های از پیش تعیین شده ای را که شما می خواهید، بزند.

البته هر گوینده، دست کم یک شنونده می خواهد. حتی اگر گوینده و شنونده ی حرف ها، فقط خودتان هستید، سعی کنید با ذهنی خالی و بدون قضاوت، حرف های خودتان را بشنوید و اگر مخاطب کسی هم قرار گرفتید، سعی کنید بدون موضع گیری و پیش داوری، فقط و فقط با گوش دل تان، آن ها را بشنوید.
وقتی با دل تان حرف بزنید و همین طور با دل تان بشنوید، آن وقت دیگر تحت تأثیر صورت ظاهری الفاظ قرار نمی گیرید، بلکه احساسات پشت کلمات را نیز درک خواهید کرد.
در گفت و گوی تان، لحنی محرمانه، گرم و محبت آمیز داشته باشید و تا جایی که می توانید، از حالت دفاعی، عصبانیت و آشفتگی پرهیز کنید.
وقتی از صمیم قلب و با گوش دل، حرف های طرف مقابل را می شنوید، به او فرصت می دهید که سفره ی دلش را باز کند و زمانی که او از ته دل صحبت می کند، شما تشویق می شوید به شنیدن و به قول معروف«هر آن چه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند»
اما در این صحبت ها و گوش کردن ها، فقط یک شرط اساسی وجود دارد و آن، اعتماد دو طرف به همدیگر است.
منبع: نشریه شادکامی و موفقیت-ش67.