طبق فرهنگ عمومی جامعه ایرانی، برگزاری مراسم یادبود در کشور ما با همه حواشیاش ـ از جمله تشییع، تدفین، سوم، هفتم و چهلم ـ اهمیت بسزایی دارد. این مجالس در گذشته شلوغ میشد چون افراد خانواده ولو فامیل درجه چندم هم خودشان را مقید میکردند که به مجلس برسند، چنانچه امروز هم در خیلی از شهرهای کوچک، این پدیده مرسوم است اما در تهران و شهرهای بزرگ همان ماجرای همیشگی «تقابل سنت و مدرنیته»، این پدیده سنتی را هم با چالش مواجه کرده است.