سندرم پای بی قرار (RLS) چیست؟
سندرم پای بیقرار ( restless legs syndroms ) نوعی اختلال حرکتی و اختلال خواب است. افراد دچار این بیماری بسختی می توانند مشکل حسی مبهم در عمق پاهای خود را توصیف کنند. این بیماران نیاز مبرمی به حرکت دادن پاهایشان دارند. احساس کشیدگی، سوزش، گزگز، احساس کاذب حرکت مایع یا حرکت مورچه در ساق پاها مواردی هستند که بیماران ذکر می کنند.
مشخصه این بیماری , احساس مورمورشدن( creeping discomfort) ناخوشایندی است که در عمق اندام های تختانی و در برخی موارد همچنین در اندام های فوقانی ایجاد می شود. این علائم معمولا در هنگام استراحت و به خصوص به هنگام دراز کشیدن یا نشستن رخ می دهند و بیمار مجبور به حرکت می شود. این علائم به خصوص در شب آزار دهنده بوده, ممکن است سبب تاخیر در شروع خواب شوند. مبتلایان همچنین ممکن است دچار نوعی اختلال خواب شوند که با حرکات دوره ای در هنگام خواب مشخص می شود و توسط برررسی های پلی سونو گرافیک ( بررسی مشکلات خواب) تشخیص داده می شود.
علت بیماری نامشخص است. بیماری بخصوص در زنان آبستن و در بیماران نارسائی کلیه یا دیابتی مبتلا به اختلال حسی( نروپاتیک) شایع می باشد. اما اکثر مبتلایان دارای هیچگونه اختلال زمینه ای نیستند. علائم گاه با درمان کم خونی ناشی از فقر آهن همراه بهبود می یابند. درمان با داروهائی مانند لوو دوپا , بروموکریپتین , دیازپام , یا مواد مخدر ممکن است مفید باشد. در صورت نیاز به مواد مخدر باید از داروهای دارای نیمه عمر طولانی یا دارای اثرات اعتیاد آور اندک استفاده نمود
نشانگان پاهای بیقرار (RLS) یک اختلال عصبی حرکتی شایع است که حدوداْ 10 درصد از بزرگسالان را مبتلا می‌کند. حدود یک سوم از مبتلایان به نشانگان پاهای بیقرار دارای علایم متوسط تا شدید هستند و به درمان طبی نیاز دارند. هرچند تقریبا یک سوم از بیماران مبتلا به آن برای اولین بار علایم خود را قبل از 18 سالگی تجربه می‌کنند ولی شیوع این بیماری با افزایش سن، افزایش می‌یابد. این بیماری در زنان ونیز در افراد بی‌تحرک و دارای اضافه وزن ، شایع‌تر است. استعداد ژنتیکی ، برای ابتلا به این بیماری در آنهایی که در سنین پایین‌تر دچار می‌شوند وجود دارد .
ممکن است نشانگان پاهای بیقرار یک اختلال اولیه باشد، یا اینکه ثانویه به کمبود آهن، نارسایی کلیه، بارداری یا استفاده از داروهای خاص یا آسیب طناب نخاعی باشد. درمان علل ثانویه نشانگان پاهای بیقرار ممکن است به بهبود یا برطرف‌شدن علایم منجر شود.
این بیماری در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون بیشتر از عموم جمعیت می باشد؛ نشانگان پاهای بیقرار با افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون همراه نبوده است.
اکثر بیماران نمی توانند به خواب روند یا مکررا از خواب بیدار می شوند. علائم با حرکت دادن پاها بهتر می شوند و موقع استراحت بدتر می شوند. همچنین اوج علائم عصرها و شبهاست.
گاهی همراه این بیماری، پرش در پاها بلافاصله پس از بخواب رفتن یا در طی خواب رخ می دهد نام این پرشها “حرکات دوره ای اندام در خواب” است.
این بیماری بسیار شایع است ولی اغلب بیماران نمی دانند که این یک اختلال در سیستم مغز و اعصاب است.
نشانگان پاهای بیقرار (RLS) یک اختلال عصبی حرکتی شایع است که حدوداْ ۱۰ درصد از بزرگسالان را مبتلا می‌کند. حدود یک سوم از مبتلایان به نشانگان پاهای بیقرار دارای علایم متوسط تا شدید هستند و به درمان طبی نیاز دارند. هرچند تقریبا یک سوم از بیماران مبتلا به آن برای اولین بار علایم خود را قبل از ۱۸ سالگی تجربه می‌کنند ولی شیوع این بیماری با افزایش سن، افزایش می‌یابد. این بیماری در زنان ونیز در افراد بی‌تحرک و دارای اضافه وزن ، شایع‌تر است. استعداد ژنتیکی ، برای ابتلا به این بیماری در آنهایی که در سنین پایین‌تر دچار می‌شوند وجود دارد .
ممکن است نشانگان پاهای بیقرار یک اختلال اولیه باشد، یا اینکه ثانویه به کمبود آهن، نارسایی کلیه، بارداری یا استفاده از داروهای خاص یا آسیب طناب نخاعی باشد. درمان علل ثانویه نشانگان پاهای بیقرار ممکن است به بهبود یا برطرف‌شدن علایم منجر شود.
این بیماری در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون بیشتر از عموم جمعیت می باشد؛ نشانگان پاهای بیقرار با افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون همراه نبوده است.
