تبیان، دستیار زندگی

حضرت آیت الله العظمی بهجت به تمام همسران این گونه حکیمانه سفارش می کنند: « هماهنگی و موافقت بین زن و مرد در محیط خانواده از هر لحاظ و به صورت صد در صد برای غیر انبیاء و اولیا غیر ممکن است.

اگر بخواهیم محیط خانه،گرم و با صفا و صمیمی باشد، فقط باید صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشی و رافت را پیشه خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد. اگر این ها نباشد اصطکاک و برخورد پیش خواهد آمد و همه اختلافات خانوادگی از همین جا ناشی می شود. »

امیرالمومنین علی علیه السلام که همچون پیامبر در مدارای با خلق خداوند شهره عالم بود در این راستا این گونه می فرماید: راس الحکمة مداراة الناس . مدارا کردن با مردم ، سرآمد حکمت است.

(میزان الحکمه /ج4/ص8/ح5717)

زن و مرد باید مانند باغبان باشند. باغبان به گل‌های خود عشق می‌ورزد، با آنکه می‌داند که گل‌هایش خار هم دارند و چه بسا، دستانش به هنگام نوازش گل‌ها، به خار زخمی شده باشد! زن و مرد باید به یاری هم عیوب و کاستی‌های یکدیگر را برطرف نمایند.

در رویارویی با طوفان‌های سهمگین، درختانی تاب ایستادگی دارند که انعطافپذیر باشند. درختانی که اهل انعطاف و سازگاری و نرمش و مدارا نباشند، درهم می‌شکنند.

ما هم اگر اهل مدارا و انعطاف نباشیم و نتوانیم خود را با شرایط خاص و ویژه همسر خود سازگار کنیم، به زودی دلشکسته می‌شویم و این مسأله باعث سرخوردگی و افسردگی در ما می‌شود.

باید پذیرفت که هیچ انسانی به طور مطلق کامل نیست و هر کسی دارای عیوبی است. ما و همسر ما نیز از این امر مستثنا نیستیم.

عارف کامل و سالک الی الله حضرت آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه در زندگی با همسرشان بسیار اهل مدارا بودند ، فرزند گرامی ایشان جناب حجة الاسلام و المسلمین حاج شیخ علی بهجت در این باره می فرماید:

ایشان (آیت الله بهجت) همواره مدارا را در مورد همسر خود در پیش می گرفتند ، در هر شرایطی صبر و تحمل ایشان بر هر چیز دیگری غلبه داشت ، حتی گاهی که مادر اظهار ناراحتی می کردند آقا اگر پاسخی هم داشتند نمی گفتند و در هر صورت ناراحتی را با ناراحتی جواب نمی دادند و البته در اکثر مواقع پاسخی جز سکوت نداشتند ، گاهی هم که کار مثلا بالا می گرفت آقا در مرحله اول می گفتند :

« خب حالا غذایمان را بخوریم دیگر » و اگر این شیوه هم جواب نمی داد در مرحله شدیدتر تهدید می کردند و مثلا می فرمودند : « غذایم را به اتاق می برم و آن جا می خورم».

و نهایت امر این بود که در بالاترین حد ممکن غذا را در اتاق خود میل می کردند ، اگرچه همواره اصرار داشتند که با همسر خود بر سر سفره بنشینند.

بسیار اتفاق می افتاد که مادر سخنانی به پدر می گفت که اشتباه بود ، ایشان آن قدر صبوری می کردند که ما ناراحت می شدیم ، یکبار به مادر گفتم شما مثلا در این مورد اشتباه کرده اید و دلایل آن را ذکر کردم وقتی خدمت آقا رسیدم ایشان فرمودند:

«که نباید می گفتید» یعنی حاضر نبودند کوچکترین اصطکاکی در روابط خانوادگی ایجاد شود ، گاه نیز برای ایشان وسائلی را می گرفتند و به عنوان هدیه می دادند ، به بچه ها هم سفارش می کردند که همواره با مادر باید مدارا کرد و نباید به هیچ وجه با تندی پاسخ شان را داد.

سلام
ممنون از ثبت مطلب خیلی خوبتون صبر و گذشت در زندگی زناشویی حرف اول میزنه مطمئنا تمام این زن و شوهر هایی که فکر میکنید خیلی خوشبختن اینها هم مشکلاتی داشتن و بحث های توی زندگیشون دارن ولی گذشت میکنند و همین صبر و گذشت هستش که به مرور عشق را هم بیشتر میکنه
چون اگه همدیگه را دوست نداشته باشند نمیتونند در قبال هم گذشت داشته باشند.

سلام
خدا رحمت کنه آیت الله بهجت رو
خیلی جالب بود
انسان با صبر و راستی میتونه به همه جا برسه و میتونه زندگی خوبی داشته باشه
موفق باشی