« به نام خداوند بخشنده و مهربان »
جز به تعلیم و تربیت نتوان
مشکلی حل نمود از انسان
این نهاد که راه خود پوید
گیرد از نقد علم و دین فرمان
می تواند حیات نسان را
با تدابیر خود دهد سامان
تربیت جمله رشد و تعدیل است
از سر آغاز کار تا پایان
در بشر گر که رشد یابد عقل
می شود مستقل و خود گردان
ور که امیان او شود تعدیل
از کسی سر نمی زند عصیان
کار تعدیل و رشد تدریجی است
پا به پایش می رود انسان
این مهارت مهندسی دارد
نیست این کار در عمل آسان
علم و تدبیر و معرفت خواهد
طاقتی بر گرفته از ایمان
غایتی دارد این عمل در پیش
بر اصولی بناست این بنیان
بهره می گیرد از روش هایی
می گزیند وسایلی شایان
تا در انسان به فعلیت آرد
آنچه بالقوه دارد او امکان
ورنه این غنچه های زیبا را
کی توان دید در جهان خندان
هرکه آگه ازاین رسالت نیست
پا نباید نهد در این میدان
از مربی چو لغزشی سر زد
نسل آینده را کند لغزان
نقش تعلیم و تربیت امروز
در جهان نیست بر کسی پنهان
بی گمان پیشرفت هر قومی
بسته بر پیشرفت این ارکان
هر چه نیرو به پای آن ریزیم
بهره ، سرمایه را کند جبران
هر کجا فقر و جهل و بیماری است
هر کجا دیده می شود نقصان
پای تعلیم و تربیت لنگ است
کادمیزاد می دهد تاوان
شعر از : دکتر غلامعلی عطایی
ماهنامه آموزشی ، تربیتی پیوند / شماره 205
