امام موسی صدر را همه دوست داشتند، خصوصاً خواهرها و مادر و برادرها.
زمانی که امام موسی صدر به حوزه علمیه نجف رفته بود و پدر بزرگوار ایشان هم دارفانی را وداع کرده بودند، نبودن امام صدر برای خانواده بسیار سخت‌تر بود.
البته امام صدر ارتباط خود را با خانواده از طریق نامه حفظ کرده بود و با نوشتن نامه از حال ایشان با خبر می‌شد.
آنچه در زیر خواهید خواند شعرگونه‌ای است از ایشان که برای مادر و خواهرها نوشته‌اند تا هم از حالشان باخبر شوند و هم نشاط و شادابی و روحیه خانواده را پس از رحلت آیت‌الله العظمی صدر حفظ کرده باشند.
ظاهراً خانواده پس از رسیدن این نامه دور هم جمع می‌شدند و نامه پر از مهر و محبت برادر را که خالی از شوخی و مطایبه هم نیست می‌خواندند.
خواندن این نامه امروز هم بسیار بسیار شیرین است
