گاهی غفلت از عیبهاى خود و غفلت از الطاف خداباعث یجاد غرور در وجود انسان می شود. كسى كه مقصدى در پیش دارد تا وقتى كه در حال سیر به سوى مقصد است قسمتهاى طى نشده را می بیند امّا در صورتى كه پشت به مقصد نموده باشد قسمتهاى طى شده را خواهد دید.
مثلاً شما به سوى نقطه اى كه صد متر با آن فاصله دارید در حركت می باشید پنجاه متر پشت سر گذاشته اید و پنجاه متردر پیش رو دارید طبیعتا تا در حال سیر هستید پنجاه متر سیر نشده را می بینید و اما همینكه پشت به مقصد نمودید پنجاه متر سیر شده را می بینید. پس این معنایش آن است كه: آنكه پشت به مقصد دارد، رفته ها را می بیند و آنكه رو به مقصد است نرفته ها را.
پس این خود درسى است كه هرگاه كرده هاى خویش را دیدیم باور كنیم كه پشت به مقصد داریم.وممکن است به آفت غرورگرفتار شویم
نشانه های شخص مغرورعبارتند: ازمنّت گذاشتن، تفاخر و خودستائى،مسخره و تحقیر، عدم قبول انتقاد،توقع نابجا، ترس سئوال از چیزهایى كه نمی داند،همه چیز را نسبت به خود می دهد نه خدا، استبداد،تعصّب،جرأت بر گناه ،ناراحت شدن از رشد دیگران، نادیده گرفتن عیب هاى خود،زیر بار قانون نرفتن و...