تبیان، دستیار زندگی

با توجه به اهمیت فوق‌العاده موضوع، شش تن از برجسته‌ترین خلبانان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و سه فروند هواپیمای فانتوم برای انجام این مأموریت در نظر گرفته شدند تا ناتوانی رژیم بعث در تأمین امنیت آسمان بغداد به جهانیان نشان داده شود.

خلبانان انتخاب می‌شوند. تصمیم بر این بود تا سه فروند فانتوم كاملا مسلح به پرواز درآیند، هر سه، تا مرز پرواز كرده و تنها دو فروند از مرز گذشته و به هدف حمله‌ور شوند.

فانتوم سوم در همان جا منتظر می‌ماند تا در صورت نیاز به آنها بپیوندد. مأموریت خلبانان، انجام عملیات روى بغداد و بمباران پالایشگاه، نیروگاه اتمى، پایگاه الرشید یا ساختمان اجلاس در این شهر بود.

ساعت5:30 صبح سی‌ام تیرماه 61 مأموریت آغاز شد در حالی که فانتوم شماره یك، رهبری گروه پرواز را بر عهده داشت.

حركت گروه پرواز از شرق بغداد به جنوب شرق آن شهر و سپس "پالایشگاه الدوره" پیش‌بینی شده بود. خلبانان می‌بایست پس از عبور از مرز و ناامن كردن آسمان بغداد، به انجام ماموریت خود بپردازند و این در حالی بود كه پیشرفته‌ترین تجهیزات پدافند هوایی از آسمان این شهر حفاظت می‌كرد.

عباس دوران در نامه‌هاى مربوط به این ماموریت، مقابل اسم پدافندهاى مختلفى كه عراق از كشورهاى اروپایى خریده بود، نوشته است: «نود درصد احتمال برگشت نیست.»

سه فروند جنگنده فانتوم تا مرز پرواز می‌كنند، یكی از آنها جدا شده و دو فروند دیگر به فرماندهی سرهنگ دوران، وارد خاك عراق می‌شوند.

جنگنده‌ها تا 15 كیلومتری بغداد بدون هیچ مشكلی پیش می‌روند تا اینكه در این نقطه، با دیوار آتش و پدافند دشمن روبه‏رو شده و در همین فاصله چند گلوله به یكی از هواپیماها برخورد می‌كند.

با اصابت این گلوله‌ها، موتور سمت راست هواپیمای دوران از كار می‌افتد اما او باز هم تصمیم به ادامه عملیات می‌گیرد.

بنابراین هواپیماها به سمت جنوب شرقى شهر بغداد كه پالایشگاه "الدوره" در آن جا بود، ادامه مسیر داده و با این كه پدافند دشمن بسیار قوى عمل می‌كرد، تمام بمب‏ها را روى این پالایشگاه تخلیه می‌كنند.

جنگنده‌ها پس از تخلیه بمب‏ها به مسیرى ادامه می‌دهند كه در نهایت به سالن كنفرانس سران غیرمتعهدها ختم می‌شد.

پالایشگاه به شدت در آتش می‌سوخت و دود ناشی از سوختن پالایشگاه، فضا را پوشانده بود و تا این لحظه عملیات كاملا موفقیت‌آمیز به پیش می‌رفت.

در این زمان قسمت عقب هواپیمای دوران نیز مورد اصابت چندین گلوله ضدهوایی قرار گرفته و از بین می‌رود. هواپیما آتش گرفته و عباس از خلبان عقب (منصور كاظمیان) می‌خواهد كه هواپیما را ترك كند و وقتی جوابی نمی‌شنود، دكمه خروج اضطراری كابین عقب را زده و كاظمیان به بیرون پرتاب می‌شود.

فرمانده گروه در این لحظه طبق گفته‌های قبلی خود، تصمیمی مبنی بر ترك هواپیما ندارد. وى بارها گفته بود: «اگر هواپیما بال نداشته باشد خودم بال در آورده و بر سر دشمن فرود مى‏آیم و هرگز تن به اسارت نخواهم داد.»

شعله‌های آتش هرلحظه شدیدتر و ارتفاع هواپیما نیز هر لحظه كمتر می‌شد تا اینكه هتل محل برگزاری اجلاس غیرمتعهدها پیش روی خلبان قرار گرفت.

به سوی هتل حركت كرده و هواپیما را (درحالی كه هنوز هدایت آن را برعهده داشت)، به ساختمان آن می‌كوبد.

این اقدام شهادت‌طلبانه عباس دوران در ناامن ساختن آسمان بغداد، موجب شد تا برگزاری این اجلاس از بغداد به دهلی نو منتقل شود.

بقایای پیكر پاك امیر الاستشهادیون، خلبان عباس دوران بعد از 20 سال در تاریخ 30 تیرماه 1381 به كشور بازگشت و در زادگاهش (شیراز) به خاك سپرده شد