این بنای معروف که یکی از بلندترین بناهای آجری جهان بهشمار میآید، بر فراز پشتهای خاکی که قریب پانزده متر از سطح زمین بلندتر است، قرار دارد و در سال 397ق/375 ش و در زمان فرمانروایی شمس المعالی قابوس بن وشمگیر بنا گردیدهاست. این برج در شمار بزرگترین مفاخر معماری سده چهارم هجری است؛ چنان که پروفسور آرتور پوپ در بارهاش نوشتهاست: «در زیر سمت شرق کوههای البرز و در برابر صحراهای پهناور آسیا یکی از بزرگترین شاهکارهای معماری ایران با تمام شکوه و عظمت خود قد بر افراشتهاست.