تبیان، دستیار زندگی

  فرمایشات آیت الله بهجت«قدّس سرّه»

 در تهران استاد روحانیى بود كه لُمْعَتَیْن را تدریس مى كرد، مطّلع شد كه گاهى از یكى از طلاّب و شاگردانش كه از لحاظ درس خیلى عالى نبود، كارهایى نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده مى شود.

روزى چاقوى استاد (در زمان گذشته وسیله نوشتن قلم نى بود، و نویسندگان چاقوى كوچك ظریفى براى درست كردن قلم به همراه داشتند) كه خیلى به آن علاقه داشت ، گم مى شود و وى هر چه مى گردد آن را پیدا نمى كند و به تصور آنكه بچّه هایش برداشته و از بین برده اند نسبت به بچه ها و خانواده عصبانى مى شود، مدتى بدین منوال مى گذرد و چاقو پیدا نمى شود و عصبانیت آقا نیز تمام نمى شود.

 روزى آن شاگرد بعد از درس ابتداءً به استاد مى گوید: ((آقا، چاقویتان را در جیب جلیقه كهنه خود گذاشته اید و فراموش كرده اید، بچه ها چه گناهى دارند.)) آقا یادش مى آید و تعجّب مى كند كه آن طلبه چگونه از آن اطلاع داشته است .

از اینجا دیگر یقین مى كند كه او با (اولیاى خدا) سر و كار دارد، روزى به او مى گوید: بعد از درس با شما كارى دارم . چون خلوت مى شود مى گوید: آقاى عزیز، مسلّم است كه شما با جایى ارتباط دارید، به من بگویید خدمت آقا امام زمان (عج ) مشرف مى شوید؟

استاد اصرار مى كند و شاگرد ناچار مى شود جریان تشرّف خود خدمت آقا را به او بگوید. استاد مى گوید: عزیزم ، این بار وقتى مشرّف شدید، سلام بنده را برسانید و بگویید: اگر صلاح مى دانند چند دقیقه اى اجازه تشرّف به حقیر بدهند.

مدتى مى گذرد و آقاى طلبه چیزى نمى گوید و آقاى استاد هم از ترس اینكه نكند جواب ، منفى باشد جرأت نمى كند از او سؤ ال كند ولى به جهت طولانى شدن مدّت ، صبر آقا تمام مى شود و روزى به وى مى گوید: آقاى عزیز، از عرض پیام من خبرى نشد؟ مى بیند كه وى (به اصطلاح ) این پا و آن پا مى كند. 

 آقا مى گوید: عزیزم ، خجالت نكش آنچه فرموده اند به حقیر بگویید چون شما قاصد پیام بودى (وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلا الْبَلاغُ الْمُبینُ)

آن طلبه با نهایت ناراحتى مى گوید آقا فرمود: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقتِ ملاقات بدهیم ، شما تهذیب نفس كنید من خودم نزد شما مى آیم .

  برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی آیت الله بهجت (ره)

به قول خود آیت اللـه
                             تهذیب آقاجان تهذیب..............