شایعه همانگونه كه گفتیم بر پایه كلام استوار است و كلام جاری نمی شود مگر آنكه كسی آن را بیان كند. هر شایعه هم متضمن این معناست كه مقداری از واقعیت در حال انتقال است، حتی اگر شخص شایعه پراكن ادعا كند، چیزی كه من می گویم یك شایعه است؛ ولی شنیده ام كه ... . باز هم آن مفهوم ضمنی حضور دارد، حال بر این اساس شایعه گسترش پیدا كرده و از فردی به فرد دیگر انتقال می یابد.
كسانی كه ابتدا به ساكن شایعه را انتقال می دهند، دو هدف عمده دارند ، اول: احتمالا از پراكنش شایعه سود و منفعتی نصیب آنان می شود. دوم: با التهاب جامعه می خواهند ذهن مردم را مشوش ساخته یا احیانا محیطی برای تفریح خود بیافرینند.
كسانی كه شایعه را در بین مردم رواج می دهند، معمولا آدم هایی هستند كه از هوش بالایی برخوردارند و محل ترویج شایعه و روحیات افكار عمومی را می شناسند.
عده دیگری كه به ترویج و اشاعه یك موضوع غیر واقعی، ولی واقعی نما مبادرت می ورزند، معمولا افرادی هستند كه از وجهه اجتماعی و شخصیتی برخوردارند و با استفاده از اعتبار خود فضای ذهنی مردم را ملتهب و مضطرب می سازند.
