کویر! …
آنچه در کویر زیبا می روید خیال است ! این تنها درختی ست که در کویر خوب زندگی می کند .
می بالد و گل می افشاند ، و گل های خیال ! گل هایی همچون قاصدک ، آبی و سبز و کبود و عسلی ، هر یک به رنگ آفریدگارش ،
به رنگ انسان خیال پرداز و نیز به رنگ آنچه که قاصدک بسویش پر می کشد و برویش می نشیند .
کویر انتهای زمین است ؛ پایان سرزمین حیات . در کویر گویی به مرز عالم دیگر نزدیکیم ؛ در کویر خدا حضور دارد .
در کویر بیرون از دیوار خانه ، پشت حصار ده دیگر هیچ نیست .
صحرایی بی کرانه عدم است . خوابگاه مرگ و جولانگاه هول ، راه تنها به سوی آسمان باز است .آسمان!
کشور سبز آرزوها ، چشمه زلال و مواج نوازش ها ، امیدها و انتظار و انتظار !
… سرزمین آزادی ، نجات ، جایگاه بودن و زیستن ، آغوش خوشبختی ، نزهتگه ارواح پاک ، فرشتگان معصوم ، میعادگاه انسان های خوب .
آسمان تفرجگاه مردم کویر است و تنها گردشگاه آزاد و آباد کویر .
ماه ، میعادگاه دل های اسیر و چشمه سار زیبایی و رهایی و دوست داشتن .
مهتاب کویر ، بارش وحی ، تابش الهام ، دامان حریر الههء عشق ، گسترده در زیر سرهایی در گرو دردی ، انتظاری …
