یكی از مورخان دانشگاه مریلند به بررسی علت وجود هنجار "صورتی برای دختران" و "آبی برای پسران" در جوامع مدرن پرداخته است.
گفته می شود كه رنگ آبی مختص پسران و صورتی مختص دختران است. اما آیا این امر منعكس كننده تفاوت ذاتی بیولوژیكی بین دو جنس مخالف بوده یا این كه یك سازه صرفاً فرهنگی است؟
دهه ها مطالعه "جو پائولتی"، مورخ دانشگاه مریلند حاكی از آن است كه تا دهه 1950 میلادی هیچ نماد رنگی متعلق به جنس خاصی وجود نداشته است.
به گفته این محقق، به این دلیل كه نرم های اجتماعی "صورتی برای دختر" و "آبی برای پسر" فقط طی قرن 20 میلادی در آمریكا پا به عرصه ظهور گذاشتند، می توان نتیجه گرفت كه این نرم ها از هیچ نوع تفاوت ذاتی تكامل یافته ای بین رنگ های مورد علاقه دختران و پسران نشات نگرفته اند.
كتاب های نوزادان، كارت پستال های آن ها و مقالات روزنامه های در دسترس از اوایل دهه 1900 میلادی مبین این امر هستند كه در آن زمان صورتی همزمان به هر دوی نوزادان دختر و پسر مرتبط بوده است.
به گفته "پائولتی"، پس از جنگ جهانی دوم هنجار مدرن "صورتی برای دختر" و "آبی برای پسر" غالب شد؛ با این حال تا دهه 1980 میلادی این سنت همه گیر نشده بود.
وی معتقد است كه این قانون می تواند منعكس كننده مدهای فرانسه باشد. فرهنگ سنتی این كشور صورتی را به دختران و آبی را به پسران اختصاص داده بود، در حالی كه بلژیكی ها و فرهنگ كاتولیك آلمان درست برعكس بود. به این دلیل كه فرانسه در قرن بیستم مروج مد بود، این سنت نیز بر بسیاری از فرهنگ ها غالب شد.
"فیلیپ كوهن" جامعه شناس دانشگاه مریلند بر این باور است كه چنین نرم هایی محصول استراتژی های بازاریابی است. به گفته وی، تمام شواهد دال بر این واقعیت اند كه امروزه ما كودكان را از لحاظ جنسیت بیشتر تمییز می دهیم تا 150 سال قبل، زیرا در آن زمان بیشتر رنگ سفید برای هر دو جنس استفاده می شد. این دانشمند می افزاید كه پررنگ شدن ارتباط رنگ با جنسیت باید پدیده ای فرهنگی باشد و این امر ایده بیولوژیك بودن هنجار مزبور را با چالش جدی مواجه می كند.
