تبیان، دستیار زندگی

همسرانی که به جای انتقاد سازنده، با تعریف نابجای خود، مشکل را پیچیده‌تر می‌کنن ، خود نیز در حلقه‌هایی از مشکلات جدید گرفتار می‌شوند و همسرشان را دچار آفت خود بزرگ‌بینی می‌کنند.

 

همزمان با افزایش میزان انتقاد در خانواده ، شادکامی جای خود را به تلخ کامی داده، روابط محبت‌آمیز به خصومت و دشمنی تبدیل می‌شود. انتقاد اگر در جای خود و با روش صحیح و مناسب انجام شود، یک شیوه تربیتی کارآمد و موثر خواهد بود ولی انتقاد با روش نادرست و تحریک آمیز ، به یک ضد تربیت مبدل می‌شود.

طرح موضوع « تغافل» هرگز به این معنا نیست که از ایرادها و عیوب همسر خود ، همیشه چشم بپوشیم، بلکه تغافل در برخی از موارد ، معنا پیدا می‌کند و در سایر موارد باید با شیوه صحیح و سنجیده‌ای، به اصلاح رفتار وی پرداخت.

همسرانی که به جای انتقاد سازنده ، با تعریف نابجای خود، مشکل را پیچیده‌تر می‌کنند، خود نیز در حلقه‌هایی از مشکلات جدید گرفتار می‌شوند و همسرشان را دچار آفت خود بزرگ‌بینی می‌کنند.

ویژگیهای انتقاد سازنده 

از مهمترین خصوصیت انتقاد سازنده می‌توان موارد ذیل را برشمرد:

1 - انتقاد سازنده، همیشه با بیان یکی از جنبه‌های مثبت طرف مقابل آغاز شده و با جلب اطمینان وی، موضوع اصلی مورد انتقاد طرح می‌شود. چنین عملی موجب می‌شود که شنونده مقاومت کمتری را در پذیرش انتقاد از خود نشان دهد.

2 - انتقاد سازنده، در قالب جملات و عبارات غیر مستقیم مطرح می‌شود و جنبه محکومیت و آمرانه و تحریک آمیز ندارد؛ مثلا با این عناوین می‌توان انتقاد را به عملی سازنده مبدل نمود: « آیا بهتر نبود ؟» ، « آیا صلاح می‌دانی ؟ » و ...

3 - انتقاد سازنده ، در خلوت و در غیاب دیگران نسبت به همسر باید انجام شود. در غیر این صورت شنونده انتقاد ، امنیت روحی خود را در معرض تهدید و مخاطره می بیند و در صدد مقابله به مثل برخواهد آمد.

4 - در هر نشست انتقادی ، طرح بیش از یک موضوع ، جایز نیست. اگر از همه جهات همسرمان را مورد انتقاد قرار دهیم ، او را علیه خود برانگیخته ایم و نتیجه‌ای عاید ما نخواهد شد.

5 - چنانچه در مراحل اولیه ، به صورت ایماء و اشاره انجام شود ، رعایت ادب و دوستی نیز برتفاهم زن و شوهر می‌افزاید.

در سیره نبوی آمده است که وقتی به پیامبر اکرم (ص) درباره رفتار نامناسب شخصی اطلاع می‌دادند ، پیامبر بدون آنکه از او نام ببرند می‌فرمودند که چرا بعضی‌ها چنین و چنان می‌کنند؟ و از این طریق ضمن اصلاح رفتار آن مرد ، آبروی تو نیز محفوظ می‌ماند.

مقایسه انتقاد سازنده و انتقاد مخرب

1 - انتقاد سازنده با نیت خیرخواهانه انجام می‌شود، انتقاد مخرب با سوءنیت انجام می‌شود.

2 - انتقاد سازنده لحن انتقاد کننده مشفقانه است، در انتقاد مخرب لحن انتقاد کننده، سرد و بی روح است.

3 - انتقاد سازنده هدف انتقاد ، ارشاد و اصلاح است، در انتقاد مخرب هدف انتقاد، تخریب و تضعیف شخصیت است.

4 - انتقاد سازنده ، در خلوت (تنهایی) انجام می‌شود، انتقاد مخرب در حضور دیگران انجام می‌شود.

5 - انتقاد سازنده، باتوجه به ظرفیت روانی همسر انجام می‌شود ، انتقاد مخرب بی‌توجه به ظرفیت روانی همسر انجام می‌شود.

6 - انتقاد سازنده با عبارات پیشنهادی ارائه می‌شود، انتقاد مخرب با عباراتی تحکمی و آمرانه ارائه می‌شود.

7 - انتقاد سازنده ، صرفاً از رفتار و کار خطابه عمل می‌آید، انتقاد مخرب، متوجه تمام شخصیت خطا کار می‌گردد.

8 - انتقاد سازنده، بدون توهین و تحریک عصبی انجام می شود ، انتقاد مخرب با توهین و تحریک عصبی همراه است.

9 - در انتقاد سازنده انتقادگر، فرصتی برای جبران به انتقاد شنونده می‌دهد، در انتقاد مخرب انتقادگر، هیچ‌گونه فرصتی نمی‌دهد.

10 - انتقاد سازنده ، از یک جنبه مثبت طرف مقابل آغاز می‌شود، انتقاد مخرب بلافاصله از یک جنبه منفی طرف مقابل آغاز می‌شود.

11 - در انتقاد سازنده روش انتقادگر، عیب پوشی و راز داری است، در انتقاد مخرب روش انتقادگر ، عیب جویی و افشای راز است.

سلام
به نظر من انتقاد باید در رفتار نشون داد اگه با رفتارمون طرف مقابل و متقاعد کنیم که رفتارش غلطه این خیلی بیشتر تاثیر داره تا اینکه مدام بهش گوشزد کنیم.

سلام
به نظر من انتقاد کردن از همسر شبیه انتقاد کردن از هیچ کس نیست.باید خیلی روی مطلبی که میخواهیم بگیم فکرکنیم و خیلی مراقب حرف زدنمون باشیم.