بعضى عبادت را تنها در نماز و ذكر و دعا مىدانند و بعضى در شعر خود مىگویند: «عبادت به جر خدمت خلق نیست» در این دو تفكر افراط و تفریط است.
نمونه افراط و تفریط در همه جا و همیشه بوده است. یكى از بیستون نام مىبرد و یكى از چهل ستون یكى در شناخت امام غلو مىكند و یكى امام را یك فرد عادى مىداند. یكى از وظایف انبیا جلوگیرى از انواع افراط و تفریط است. در اسلام عبادت به هر كارى كه رنگ الهى داشته و براى خدا باشد، گفته مىشود، گرچه بنّایى و كارگرى باشد. چنانكه حضرت ابراهیم و اسماعیل پس از آنكه بنّایى كردند و پایههاى كعبه را بالا بردند، از خدا خواستند كه كارگرى آنها را قبول كند. «و اذ یرفع ابراهیم القواعد من البیت و اسماعیل ربّنا تقبّل منّا»( بقره، 127.)
آرى، در دید ما نماز و روزه عبادت است، امّا از دیدگاه قرآن، كارگرى ساختمانى هم كه براى خدا باشد، عبادت است.