4- نرسیدن رطوبت
کم بارانی بعضی مناطق و نرسیدن رطوبت به آنها یکی دیگر از عوامل ایجاد بیابانها است. به دو دلیل رطوبت به یک منطقه نمی رسد. اول آنکه منطقه ای از منابع رطوبت یعنی اقیانوسها و دریاها دور باشد. دوم آنکه موانع کوهستانی برسرراه توده های باران آور قراردارند و از نفوذ رطوبت به داخل خشکی هاجلوگیری می کند. درادامه به توضیح هر یک می پردازیم.
الف) دوری از دریاها و اقیانوسها
مناطقی اززمین که در قلب خشکیهای قاره هاواقع شده اندازد دریافت رطوبت و بارندگی محروم اند. زیرا منشاء بارش و رطوبت قاره ها توده های هوای مرطوبی هستندکه از اقیانوسها بر روی خشکیها گسترش می یابند. بنابراین هر چه خشکیها به دریاها نزدیکتر باشند بارش بیشتری داشته ومرطوبترهستند. اما هر چه توده هوا به داخل خشکی گسترش می یابد چون مسافت زیادتری را طی می کند رطوبت خود را بیشتر از دست می دهد، لذا وقتی به مناطق مرکزی و قلب خشکیها می رسند تبدیل به هوای خشکی شده که رطوبت چندانی ندارد تا باعث بارندگی در این سرزمینها شود. بیابان های مغولستان، آسیای میانه، دشتهای داخلی امریکا نمونه ای از این نوع محسوب می شوند.
ب) ارتفاعات وفلات های مرتفع
اگر در مسیرتوده هوای گرم ومرطوب به داخل قاره ها کوههای بلند وجود داشته باشد، هوای گرم و مرطوب ضمن صعود از ارتفاع سرد شده و باعث بارش در دامنه مقابل خود می شود. توده هوا بدین گونه ضمن صعود، رطوبت خودرا ازدست داده وخشک می شود. این توده هوا در دامنه مخالف خود پایین می آید، توده هوای مزبورکه خشک است،ضمن سقوط،دمای آن افزایش می یابدودرنتیجه رطوبت نسبی آن کاهش می یابد. دراین حالت «گرمباد» را ایجاد می کند. به این بیابانها«بیابانهای بادپناهی» گفته می شود.
موانع کوهستانی ممکن است از یک طرف باشد که به صورت یک دیوار طولی مرتفع در مسیرتوده های هوا قرارداشته باشد ومانع ورود توده هوای مرطوب به منطقه مجاورخود (بادپناهی) شود. کوههای آند در امریکای جنوبی نمونه ای از این وضعیت است که منجربه ایجاد بیابانهای شرق خود مانند پاتاگونی در آرژانتین شده است.
در مواردی موانع کوهستانی از چندطرف مناطق خشک را در برگرفته اند و منجر به ایجاد «بیابان بادپناهی» شده اند. مانند بیابان نوادا(Nevada) که در بین کوههای سیرانودا و کوههای راکی واقع شده است.
در فلات های مرتفع توده هوای مرطوب ضمن صعود باعث بارش در دامنه مقابل شده و رطوبت خودرا ازدست می دهد. لذا وقتی به سطح فلات می رسد تبدیل به هوای خشک شده است و منجر به خشکی سطح فلات و ایجاد بیابان می کند. بیابانهای موجود در فلات تبت می تواند از این نوع باشند.