تبیان، دستیار زندگی

۲. انسان در هر دو جهان به خود و متعلقاتش آگاهی کامل داشته و شخصیتی واحد دارد.
 «یالیتنی قدّمتُ لحیاتی» ای کاش برای زندگی خود (چیزی) پیش فرستاده بودم.

۳. انسان در هر دو جهان دارای غرایز انسانی و حیوانی است.
در سوره واقعه می فرمایند: «و میوه از هر چه اختیار کنند و از گوشت پرنده هر چه بخواهند و حوران چشم درشت ... در آنجا نه بیهوده ای می شنوند و نه سخنان گناه آلود آنجا سخنی جز سلام و درود نیست.

و در هر دو جهان آلام و لذتهای عقلی و حسی وجود دارد.

و رنج ها و لذتهای جسمی در هر دو جهان از طریق جسم برای روح انسان حاصل می شود.

۴. خداوند در هر دو جهان قابل رؤیت حسی نیست؛ «لا تدرکه الابصار» چشم او را در نمی یابند.

۵. انسان در عالم آخرت نیز از اختیار و اراده برخوردارند، لیکن همچون دنیا توان اجرای آن برای هر کسی در محدوده دارایی ها و توانایی های خود و به میزانی است که خود را در این دنیا در اختیار خدا و رسول او قرار داده و از خود سلب اراده کرده باشند.