بدگمانی گناه است
در سوره حجرات آیه 12 می فرماید: یا ایهاالذین آمنوا اجتنبوا كثیراً من الظن ان بعض الظن اثم؛ ای كسانی كه ایمان آورده اید از گمان بسیار پرهیز كنید؛ زیرا برخی از گمانها گناه هستند. در این آیه مؤمنان از بسیاری از گمان ها درباره دیگران منع شده اند كه مراد، گمان سوء است؛ نه گمان خیر؛ زیرا در آیه 12 سوره نور قرآن به گمان خیر كه همان حسن ظن و گمان نیكو است، تشویق كرده است.
در این آیه سخن از گمان بد نكردن درباره دیگری است و هرچند كه گمان یكی از حالات چهارگانه یقین و گمان و شك و وهم است كه به طور غیر اختیاری بر انسان عارض می شود و نمی تواند مورد امر و نهی قرار گیرد ولی مراد آن است كه انسان آثار گمان را نباید بر آن بار كند و به چنین گمانی ترتیب اثر دهد و به گمان بدی كه در حق دیگران می كند اعتنایی كند.
بنابراین اگر گمانی بد در دل وی خطور كرد اشكالی ندارد ولی نباید بدان توجه كند و آثارش را بر آن مترتب سازد. در روایات آمده است كه یكی از چیزهایی كه برای مؤمن نیكوست و راه خلاصی آن را دارد سوءظن است كه راه رهایی از آن بی توجهی و جامه عمل نپوشاندن به آن است. (وسائل الشیعه ج 8 ص 263)
هدف از این كار آن است كه آبروی مؤمن حفظ شود؛ زیرا مؤمن در پیشگاه خداوند از منزلت و جایگاه والا برخوردار است و آبروی او از جمله سه گانه هایی است كه نمی توان متعرض آن شد، مؤمن جان و مال و عرضش در امان است و آبرو و حفظ آن یكی از مهم ترین مسایلی است كه نمی توان آن را بی ارزش كرد و با تعرض به آن شخص را به خطر انداخت.
قرآن پیامبر(ص) را به علت آبروداری مؤمنان ستوده است. آن حضرت (ص) چنان عمل می كرد كه منافقان وی را متهم به سادگی می كردند و می گفتند او شخص خوش باوری است. قرآن بیان می كند كه خوش باوری آن حضرت به نفع شماست كه حفظ آبروی شما را می كند و آن چه در دل دارید آشكار نمی سازد. (توبه آیه 61) زیرا اگر پیامبر(ص) می خواست، بی درنگ پرده ها را كنار می زد و شما را رسوا می ساخت و مشكلات فراوانی برای شما پدید می آمد.
امیرمؤمنان علی(ع) می فرماید: كارهای برادر دینی ات را بر بهترین وجه حمل كن و در سخن وی براساس بدگمانی داوری نكن، مگر آن كه یقین به خلاف آن پیدا كنی. (كافی؛ ج 2ص 361)
منصور جواهری - روزنامه کیهان - شماره18834
منبع مورد مطالعه ازسایت :http://noorportal.net/951/952/1120/55479.aspx