منابع : فروغ ولایت | تاریخ درج : 1391/5/15 | بازدید : 323
حضرت علی - علیه السلام - در غار حرا
پیامبر اسلام - صلی الله علیه و آله - پیش از آن که مبعوث به رسالت شود، همه ساله یک ماه تمام را در غار حرا به عبادت می پرداخت و در پایان ماه از کوه سرازیر می شد و یکسره به مسجدالحرام می رفت و هفت بار خانه خدا را طواف می کرد و سپس به منزل خود باز می گشت.
در اینجا این سؤال پیش می آید که با عنایت شدیدی که پیامبر نسبت به حضرت علی داشت آیا او را همراه خود به آن محل عجیب عبادت و نیایش می برد یا او را در این مدت ترک می گفت؟
قراین نشان می دهد از هنگامی که پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - حضرت علی - علیه السلام - را به خانه خود برد هرگز روزی او را ترک نگفت. مورخان می نویسند:
علی آنچنان با پیامبر همراه بود که هرگاه پیامبر از شهر خارج می شد و به کوه و بیابان می رفت او را همراه خود می برد.[10]
ابن ابی الحدید می گوید:
احادیث صحیح حاکی است که وقتی جبرئیل برای نخستین بار بر پیامبر نازل شد و او را به مقام رسالت مفتخر ساخت علی در کنار حضرتش بود. آن روز از روزهای همان ماه بود که پیامبر برای عبادت به کوه حرا رفته بود.
امیر مؤمنان، خود در این باره می فرماید:
و لقد کان یجاور فی کل سنه بحراء فأراه ولایراه غیری[11]
پیامبر هر سال در کوه حرا به عبادت می پرداخت و جز من کسی او را نمی دید.[12]
این جمله اگر چه می تواند ناظر به مجاورت پیامبر در حرا در دوران پس از رسالت باشد ولی قراین گذشته و این که مجاورت پیامبر در حرا غالباً قبل از رسالت بوده است تأیید می کند که این جمله ناظر به دوران قبل از رسالت است.
طهارت نفسانی حضرت علی - علیه السلام - و پرورش پیگیر پیامبر از او سبب شد که در همان دوران کودکی، با قلب حساس و دیده نافذ و گوش شنوا خود، چیزهایی را ببیند و اصواتی را بشنود که برای مردم عادی دیده و شنیدن آن ها ممکن نیست؛ چنان که امام، خود در این زمینه می فرماید:[13]
أری نور الوحی و الرساله و أشم ریح النبوه[14]
من در همان دوران کودکی، به هنگامی که در حرا کنار پیامبر بودم، نور وحی و رسالت را که به سوی پیامبر سرازیر بود می دیدم و بوی پاک نبوت را از او استشمام می کردم.
امام صادق - علیه السلام - می فرماید:
امیر مؤمنان پیش از بعثت پیامبر اسلام نور رسالت و صدای فرشته وحی را می شنید.
در لحظه بزرگ و شگفت تلقی وحی پیامبر به حضرت علی فرمود:
اگر من خاتم پیامبران نبودم پس از من تو شایستگی مقام نبوت را داشتی، ولی تو وصی و وراث من هستی، تو سرور اوصیا و پیشوای متقیانی.[15]
امیر مؤمنان درباره شنیدن صداهای غیبی در دوران کودکی چنین می فرماید: هنگام نزول وحی بر پیامبر صدای ناله ای به گوش من رسید؛ به رسول خدا عرض کردم این ناله چیست؟ فرمود: این ناله شیطان است و علت ناله اش این است که پس از بعثت من از اینکه در روی زمین مورد پرستش واقع شود نومید شد. سپس پیامبر رو به حضرت علی کرد و گفت:
انک تسمع ما أسمع و تری ما أری إلا أنک لست بنبی و لکنک لوزیر[16]
[1] . مجمع البیان، ج 4 ص 37
[2] . مجمع البیان، ج 4 ص 37
[3] . کشف الغمه، ج 1 ص 90
[4] . مانند مروج الذهب، ج 2 ص 349الشفاء، ج 1 ص 151و. . .
[5] . مستدرک حاکم، ج 3 ص 483
[6] . شرح قصیده عبدالباقی افندی، ص 15
[7] . برخی مانند ابن خشاب در کتاب موالید الائمه مجموع عمر علی - علیه السلام - را شصت و پنج و مقدار عمر آن حضرت را پیش ازبعثت دوازده سال دانسته است. به کتاب کشف الغمه نگارش مورخ معروف علی بن عیسی اربلی (متوفای سال 693ه ـ ق) ج 1ص 65مراجعه شود.
[8] . کشف الغمه، ج 1 ص 90
[9] . نهج البلاغه عبده، ج 2 ص 182 خطبه قاصعه.
[10] . سیره ابن هشام، ج 1 ص 236
[11] . نهج البلاغه عبده، ج 2 ص 182
[12] . شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 13 ص 208
[13] . نهج البلاغه، خطبه 187(قاصعه).
[14] . پیش از آنکه پیامبر اسلام از طرف خد به مقام رسالت برسد وحی و صداهای غیبی را به صورت مرموزی، که در روایات بیان شده است، درک می کرد. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 13 ص 197
[15] . شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 13 ص 310
[16] . نهج البلاغه، خطبه قاصعه.