به نقل از همشهری جوان، مهراوه شریفی نیا بعد از سه چهار سال دوری، با «خداحافظ بچه» دوباره به تلویزیون برگشته و در باکس پخش ماه رمضان - که به نظرش بهترین باکس پخش سیماست - جایی برای خودش باز کرده.
او میگوید دوست دارد مثلا هر سه سال، یک بار یک سریال رمضانی خوب داشته باشد و البته سوژههایی که قلقلکش بدهند را ترجیح میدهد برای تجربه کردن؛ مثل همین نقش «لیلا» که به نظرش، نقشی ملموس و جالب است.
در پشت صحنه سریال، چند دقیقهای را که به استراحت عوامل اختصاص دتادند، از او قرض گرفتیم و گفتوگویی کوتاه کردیم درباره خداحافظ بچه و دغدغههایش.
چطور شد که قبول کردید نقش زنی را که نمیتواند بچه دار شود بازی کنید؟
- راستش من دیگر تصمیم نداشتم نقش زن باردار بازی کنم اما دغدغه داشتن بچه اتفاق جالبی است. وقتی فیلمنامه را خواندم، دیدم این نقش خیلی جای کار دارد، به خصوص برای من که مادر شدن را تجربه نکردم. به اضافه اینکه باکس پخش ماه ماه رمضان وعوامل این گروه را دوست داشتم ودلم میخواست یک سریال ماه رمضانی خوب داشته باشم که سوژه عجیب و غریبی نداشته باشد.
میخواستم سوژهاش ملموس باشد. بچه دار شدن مشکل خیلی از خانوادههای ماست. ما به یک سوژه خیلی تلخ، نگاهی خیلی شیرین داریم یک نگاه خیلی ساده و کمی هم طنزآمیز. من این نگاه را خیلی دوست داشتم. از آنجایی که این سوژه خیلی تلخ است، اگر بخواهیم آنرا به همان تلخی بیان کنیم، خیلی غم انگیزتر از این میشود که شما الان میبینید ولی ما سعی کردیم این سوژه را دوست داشتنی روایت کنیم وساده. سعی کردیم با این نوع نگاه، از غم سوژه بکاهیم؛ و همه اینها دست به دست هم داد و باعث شد که من این کار را قبول کنم.
اگر خودتان در زندگی واقعتی در همین شرایطی که لیلا دارد، قرار میگرفتید، مثل لیلا رفتار میکردید؟
- نه، من اصلا اینقدر اصرار نمیکردم و میگفتم اگر خدا خواسته که چنین اتفاقی نیفتد، پس حتما قرار است که نیفتد.
حاضر بودید بچهای را به فرزندی قبول کنید؟
- نمیدانم.
درباره همین سوژه، یعنی قبول کردن سرپرستی بچهای که خانواده ندارد، چه نظری دارید؟
- به هر حال تصمیم خیلی سختی است ولی در عین حال کار خیلی ارزشمندی هم هست. خیلیها دوست دارند این کار را انجام بدهند و به نظرم حرکت خداپسندانهای است اما باید در نظر داشت که این بچه، یک امانت صددرصد است. بچه خودت که باشد باز هم امانت است، ولی در مورد بچه دیگران این امانت بودن دو چندان میشود و تو باید خیلی مواظب اخلاق و رفتار خودت و تاثیری که روی آنبچه میگذاری باشی.
من فکر میکنم خیلی ارزشمند است اگر کسی بتواند زیر پر و بال بچهای را بگیرد که از داشتن پدر و مادر محروم است و امیدوارم آنقدر بتوانند این بچه را سرشار از مهر کنند که او خوشحال باشد از اینکه در کنار این خانواده است. به نظرم این کار، بزرگواری و بزرگ منشی میخواهد که نمیدانم من آن را دارم یا نه.