تبیان، دستیار زندگی

منتظر در منظر آن یار كیست ؟
منتظر باید به راه منتظر
بگذرد از هستی و از جان و سر
گر بیاید آن امام با وفا
در همین تهران ما پرسد ز ما
كو نشان شیعگی شهرتان
تا نمایم من دعایی بهرتان
خویش را در محلكه انداختید
كه امام خویش را نشناختید
گوییا درس جدیدی خوانده اید
غافل از رسم مریدان مانده اید
زود آدم های دنیایی شدید
با گناه خود پزیرایی شدید
رفت از یاد شما آن روزها
گریه هاو ناله هاو سوزها
دوری از راه سعادت می كنید
غفلت از شوق شهادت می كنید
یك نفر بی جرم و بی تقصیر نیست
این كدورت ها كه بی تاًثیر نیست
عفت و شرم وحیا ، ایمان چه شد ؟
غیرت ناموسی مردان چه شد ؟
نان شبه لقمه ی مردم شده
چادر زن های شیعه گم شده
كو حجاب فاطمیه بانوان ؟
كو مرام خالص نسل جوان؟
نیست از حجرم دلی غرق ملال
بسكه كردید هر حرامی را حلال
نیست یك خانه نجیب و بی گناه
تا شبی آنجا بگیرم من پناه
من امامم سر پناه من كجاست ؟
هیاًتی ها جایگاه من كجاست ؟
وای در هیاًت اگر غفلت كنی
از زنا بدتر است اگر غیبت كنی
عمرتان صرف سخن چینی شده
درلباس دین بر بی دینی شده
من چراغ و ریسه می خواهم چه كار
شیعه می خواهم كه باشد پای كار
شیعه خالص به دنبال من است
دائمافكر من و آل من است
منتظر باشید تاآیم ز راه
بی پناهان را دهم آخر پناه
من دعا گوی شما هستم ولی
از شما خواهم گدایی از علی (ع)
راه جرم مرتضی راه من است
هركه در این راه باشد ایمن است

نیمه های شبی
در سکوتی دل انگیز و جانبخش,
خلوتی, غمزدا, روح پرور,
راحت, ارام, دور از هیاهو,
ناله مرغ شب, میرسید از فضاهای بس دور



منظر کوه پر برف, چهره سیمگون بیابان, ز مهتاب
خواب را دور کرد از دو چشمم
میزد از دور چشمک ستاره,
اسمان بود صاف و فریبا
در کنار افق, نور مهتاب,
بود بر بستر رود, مواج

در زمانهای دور و گذشته,
عصر خلقت, عصر پیدایش اسمانها و زمینها,
عصر حاضر, حال, اینده, فردا و فردا

در جهانهای پر نور و روشن,
در زوایای تاریک, تاریک
گرم در جستجو بود...
در دل جنگل و دشت و هامون, پرسه میزد
در خروشنده دریای بس ژرف, غرقه میشد

چرخ می خورد
اوج می یافت
در کهکشانها
تا سر از راز هستی درارد
تا به گمگشته اش دست یابد
تا شود اگه از سوی بی سو
همچو عاشق به دنبال معشوق

هر کجا روزنی دید, سر زد
تا ببیند کجا گشته پنهان ان دل ارا,

در جهان درختان و گلها, فرو رفت
برگها را یکایک ورق زد
هر کجا لاله ای دید بوئید
تا برد بو به منزلگه او
از کبوتر, پرستو, قناری,
سنگها و خار و خس ها,
ابرها, رعدها, ماه و خورشید,
انچه در اسمان و زمین بود,
هر که را, هر کجا دید پرسید

کیست او...
چیست او...
کو نشانش...
در کجا می توان دید او را...

من زده تکیه بر تخته سنگی,
خسته و مات, گیج و حیران,
فکرتم گرم کاوش, مات و مبهوت,
ره به جایی نمی برد و دائم,
کیست او...
چیست او...
کونشانش...
بر زبانش...

ناتوان, خسته, درمانده, تنها
غرق در دریای حیرت, که ناگاه,

گشت برپا خروشی ز اشیاء

یکصدا جمله فریاد کردند
ما همه دلدادگان کوی اوئیم
ما همه در فراق بوی اوئیم

چشم دل, گر تو را باز باشد,
هیچ جا غیر او را نبینی
دیدگان را به هر سو کنی باز,
غیر ان خوبرو را نبینی...

كی شود بینم رخ ماه دل آرای ترا ***تا كشم بر دیدگان خاك كف پای ترا
سر به بالین با امید دیدن رویت نهم ***تا مگر در خواب بینم روی زیبای ترا
گاهگاهی گر شوم بیدار اندر نیمه شب*** از خدا پیوسته بنمایم تمنای ترا
زخم ها دارم به دل از داغ هجران رخت*** كی شود شامل شوم لطف و تسلای ترا
از خدا خواهم فزون گرداند از لطف و كرم*** بر دل مسكین من مهرو و تولای ترا
با دلی سوزان براهت منتظر بنشسته ام*** تا خدا قسمت كند روزی تماشای ترا

برگرد بی تو بغض فضا وا نمی شود
یك شاخه یاس عاطفه پیدا نمی شود

در صفحه دلم تو نوشتی صبور باش
قلبم غبار دارد و معنا نمی شود

بی تو شكست پنجره رو به آسمان
غم در حریم آبی دل جا نمی شود

دریای تو پناه نگاه شكسته است
هر دل كه مثل قلب تو دریا نمی شود

می خواستم بچینم ار آن سوی دل گلی
اما بدون تو كه گلی وا نمی شود

دردیست انتظار كه درمان آن توئی
این درد تلخ بی تو مداوا نمی شود

زیباترین گلی كه پسندیده ام توئی
گل مثل چشمهای تو زیبا نمی شود

شبنم گل نگاه مرا باز شسته است
دل در كنار یاد تو تنها نمی شود

گلدان یاس بی تو شكست و غریب شد
گلدان بدون عشق شكوفا نمی شود

باران كویر روح مرا می برد به اوج
اما دلم بدون تو شیدا نمی شود

یك قاصدك كنار من آمد كمی نشست
گفتم كه صبح این شب یلدا نمی شود؟

دل های منتظر همه تقدیم چشم تو
امروز بی حضور تو فردا نمی شود

شعر از مریم حیدر زاده

شب هجران تو سحر کی میشود مولا

ز تو ای یوسف زهرا خبر کی میشود مولا

ندارد زندگی بی تو صفا ای کعبه دلها

تو خود بحر فرج بنما دعا ای کعبه دلها

تا كی در انتظار تو ناله سر كنم
تا كی به یاد رخت ناله سر كنم
ای غایب از نظر نظری كن به حال من
تا چند سیل اشك روان از بصر كنم

باید تورا دل من تصویر كرده باشد
یا چشم تو دلم را تسخیر كرده باشد
شاید دو چشم مستت با نیمه ی نگاهی
خواب قشنگ دل را تعبیر كرده باشد
هرعصر جمعه دلها از چیست بی قرارند
باید خدا دلی را تكثیر كرده باشد
شاید شبی بمیرم از هرم انتظارت
وقتی آتش به قلبم تاثیر كرده باشد
امن یجیب از دل آمین زلب خدا هم
شاید اجابتی را تقدیر كرده باشد