آنچه در ذیل می‌خوانید ادامه بخشهایی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب درباره امام حسن مجتبی(ع) است؛
امام حسن (ع) و امام حسین فرقی با هم ندارند
اگر در زمان معاویه، امام حسین مى‌خواست قیام كند، پیام او دفن مى‌شد. این به خاطر وضع حكومت در زمان معاویه است. سیاستها به گونه‌اى بود كه مردم نمى‌توانستند حقانیت سخن حق را بشنوند. لذا همین بزرگوار، ده سال در زمان خلافت معاویه، امام بود، ولى چیزى نگفت؛ كارى، اقدامى و قیامى نكرد؛ چون موقعیت آن‌جا مناسب نبود.
قبلش هم امام حسن علیه‌السلام بود. ایشان هم قیام نكرد؛ چون موقعیت مناسب نبود. نه این‌كه امام حسین و امام حسن، اهل این كار نبودند. امام حسن و امام حسین، فرقى ندارند. امام حسین و امام سجاد، فرقى ندارند.
امام حسین و امام على النقى و امام حسن عسكرى علیهم‌السلام فرقى ندارند. البته وقتى كه این بزرگوار، این مجاهدت را كرده است، مقامش بالاتر از كسانى است كه نكردند؛ اما اینها از لحاظ مقام امامت یكسانند. براى هر یك از آن بزرگواران هم كه پیش مى‌آمد، همین كار را مى‌كردند و به همین مقام مى‌رسیدند.(1)
بزرگترین ضربه به اسلام، تبدیل حكومت از امامت به سلطنت بود
در صدر اسلام بزرگترین و مهمترین ضربه‌اى كه بر اسلام وارد شد، این بود كه حكومت اسلامى از امامت به سلطنت تبدیل شد.
حكومت امام حسن و حكومت على‌بن‌ابى‌طالب علیهم‌السلام به سلطنت شام تبدیل شد! البته امام حسن مجتبى علیه آلاف التحیة والثناء آن روز به خاطر یك مصلحت بزرگتر - كه حفظ اصل اسلام بود - مجبور شد این تحمیل را به جان بپذیرد. حكومت را از امام حسن گرفتند. وقتى حكومت از مركز دینى خودش خارج شد و در اختیار دنیاطلبان و دنیاداران گذاشته شد، بدیهى است كه بعد هم حادثه‌ى كربلا پیش مى‌آید.
آن وقت حادثه‌ى كربلا حادثه‌اى نیست كه بشود جلوش را گرفت؛ اجتناب ناپذیر مى‌شود. بیست سال بعد از آن‌كه حكومت اسلامى از دست محور اصلى آن - كه امامت است - گرفته شد، امام حسین فرزند پیامبر در كربلا با آن وضع فجیع به خاك و خون كشیده شد.
اساس حمله و نقشه‌ى دشمن این است كه حكومت را از محور اصلى - محور امامت، محور دین - خارج كند. بعد خاطرش جمع است كه همه كار خواهد كرد! (2)
اگر دشمن فشار بیاورد، حادثه كربلا را تكرار می‌كنیم
من به شما عرض كنم كه امروز دشمن قادر نیست. امروز به بركت ملت هوشیارى مثل ملت ایران، به بركت افكار برانگیخته‌اى مثل افكار ملت ایران، به بركت انقلاب بزرگى مثل انقلاب اسلامى ایران، نه امریكا و نه بزرگتر از امریكا - اگر در قدرتهاى مادى باشد - قادر نیستند حادثه‌اى مثل حادثه صلح امام حسن را بر دنیاى اسلام تحمیل كنند.
این‌جا اگر دشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه كربلا اتفاق خواهد افتاد.(3)
درباره‌ى امام حسن، ذهنها و فكرها باید حرف نو بگویند
مردم ما از صلح امام حسن چیز زیادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ى شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره‌ى این صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحلیل شده است.
من خودم چندین سال قبل از این، كتابى از شیخ راضى آل یاسین - از بزرگان علماى عراق - ترجمه كردم. ترجمه‌ى این كتاب در سال 1348 منتشر شده است؛ الان باید محتواى آن كهنه باشد.
درباره‌ى امام حسن، ذهنها و فكرها باید حرف نو بگویند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اینها مایه‌ى تأسف است!(4)
سرور جوانان بهشت
پیامبر درباره امام حسن و امام حسین شش، هفت ساله فرمود: "سیدى شباب اهل الجنه "؛ اینها سرور جوانان بهشتند. اینها كه هنوز كودكند، جوان نیستند؛ اما پیامبر مى‌فرماید سرور جوانان اهل بهشتند.
یعنى در دوران شش، هفت سالگى هم در حد یك جوان است؛ مى‌فهمد، درك مى‌كند، عمل مى‌كند، اقدام مى‌كند، ادب مى‌ورزد و شرافت در همه‌ى وجودش موج مى‌زند.
اگر آن روز كسى مى‌گفت كه این كودك به دست امت همین پیامبر، بدون هیچ‌گونه جرم و تخلفى به قتل خواهد رسید، براى مردم غیرقابل باور بود؛ همچنان كه پیامبر فرمود و گریه كرد و همه تعجب كردند كه یعنى چه؛ مگر مى‌شود؟!(5)
پی نوشت‌ها:
1. بیانات در خطبه‌هاى نماز جمعه (عاشوراى 1416) 19/03/1374
2. بیانات در دیدار با جوانان در مصلاى بزرگ تهران 01/02/1379
3. بیانات در دیدار با جوانان در مصلاى بزرگ تهران 01/02/1379
4. بیانات در دیدار با اعضاى "گروه ویژه " و "گروه معارف اسلامى " صداى جمهورى اسلامى ایران 13/12/1370
5. بیانات در خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران 18/02/1377
