تبیان، دستیار زندگی

فریدن یكی از شهرستان های استان اصفهان است كه در باختر استان واقع شده است. سواحل زاینده رود که یکی از زیباترین و بااهمیت ترین رودهای ایران است، از مهم ترین گردش گاه های اهالی شهرستان فریدن به شمار می آید. صنایع دستی در شهرستان فریدن هم چون سایر نقاط استان اصفهان از رونق زیادی برخوردار است. بافته های داری در فریدن از مهم ترین صنایع دستی این منطقه به شمار می روند. این بافته ها عبارتند از: قالی بافی، گلیم دو روی ساده و نقش دار، ماشتا(نوعی روانداز كه بر روی كرسی می انداختند) و جاجیم. ارامنه این شهرستان هم چنین به زرگری، قلم زنی، كنده كاری روی سنگ نیز مشغول هستند. طرح های متداول قالی در این منطقه لچک، ترنج، طرح گل های رز، طرح افشان با گلدان و طرح مام میهن است. تعدادی از مهم ترین روستاهای ارمنی نشین این شهرستان كه به بافت قالی اشتغال دارند عبارتند از: قلعه گریگور، دارا بورد، آریگان، روستای موكل سنكرد، پونستان، ذرنه (بولوران) خوی گان پایین، خوی گان بالا، خونگ، هاران، نحاكرد، میلاكرد، شوریشكان، سنگباران و سوران. منطقه بربرود (بورواری): در جنوب منطقه كمره (خمین) و در غرب شهرستان فریدن در قسمت شمالی منطقه لرستان است ارامنه این منطقه را بورواری را به معنی سرشار از رایحه و بوی خوش نام نهادند تعدادی از روستاهای ارمنی نشین این منطقه عبارت بوده اند از پاهرا، شاور اوا، پاریشان، خسروآباد، گوران، قره كهریز، خرج آباد، خورزند، نصرآباد است. در این منطقه نیز دست بافت های گوناگونی وجود دارد كه مهم ترین آن قالی بافی است. از مهم ترین ویژگی های فرش بافی این منطقه می توان به این موارد اشاره نمود: دار قالی، از نوع عمودی است مكانیزم پود كشی از نوع تخت باف (یک پود ضخیم) بوده و گره فارسی به كار برده می شود. رجشماری بین 32-36 است، رنگ رزی خامه ها، هم با رنگ رزی گیاهی و هم شیمیایی انجام می گردد، طرح های مورد استفاده برای بافت قالی اغلب از منطقه كمره در روستای سیلیان آورده می شود و با كمی تغییر بر روی آن مورد استفاده قرار می گیرد.
مکان های دیدنی و تاریخی
سواحل زاینده رود که یکی از زیباترین و بااهمیت ترین رودهای ایران است، از مهم ترین گردش گاه های اهالی شهرستان فریدن به شمار می آید. 
کشاورزی و دام داری 
مهم ترین فرآورده های كشاورزی سیب زمینی، گندم، جو، یونجه، غلات، نباتات علوفه ای، حبوبات و... است. همه ساله هزاران تن سیب زمینی، از فریدن به دیگر نقاط صادر می گردد. هم چنین دامداری در این منطقه از رونق زیادی برخوردار بوده و همه ساله شمار زیادی دام زنده برای ذبح، گوشت، پوست و لبنیات به شهر اصفهان صادر گردیده و لبنیات آن فراوان و سرشناس است.
مشخصات جغرافیایی
داران، مركز شهرستان فریدن، با پهنه ای حدود 5 كیلومتر مربع، ‌در باختر استان اصفهان، د‌ر 32 درجه و 58 دقیقه و 45 ثانیه پهنای شمالی و 50 درجه و 25 دقیقه درازای خاوری نسبت به نیمروز گرینویچ قرار دارد. این شهرستان از شمال به شهرستان خوانسار، از باختر به استان لرستان و شهرستان فریدون شهر، از خاور به شهرستان نجف آباد، ‌و از جنوب به استان چهار محال و بختیاری محدود است. شهر داران نیز از سوی شمال به كوه دازك، از باختر به خلیل آباد و زاینده رود، از خاور به اراضی دهستان دالان كوه، و از جنوب به روستای دهق محدود است. بلندی داران از سطح دریا 2 هزار و 390 متر و فاصله هوایی آن تا تهران 310 كیلومتر است. هوای داران معتدل و خشک بوده، بیشترین درجه حرارت در تابستان ها 35 درجه سانتی گراد بالای صفر و كم ترین آن، در زمستان ها 18درجه زیر صفر است. میانگین بارش سالیانه داران، 350 میلی متر بوده است. 
شهرستان فریدن ناحیه ای كوهستانی است. كوهستانی بودن ناحیه و بلندی زیاد از سطح دریا، موجب ریزش بارندگی، به ویژه برف گشته كه در سرسبزی و رویش گیاهان گوناگون موثر بوده مراتع سرسبز و خرمی را به وجود آورده است. پوشش گیاهی شهرستان را گون، گز، كرفس كوهی و درختان پراكنده بلوط تشكیل می دهند. 
آب و هوای شهرستان فریدن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان بسیار سرد است. بیش ترین درجه حرارت در طی سال تنها در 4 ماه بین 39-31 درجه سانتی گراد است و از سویی 6 ماه از سال، در شهرستان فریدن پدید یخ بندان وجود دارد. كم ترین درجه حرارت در سردترین روزهای سال 8/29- درجه سانتی گراد گزارش شده و روزهای یخ بندان در سال، حدود 128 روز بوده است.  
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
شهر داران مرکز شهرستان فریدن، در گذر تاریخ كهن ایران به نام های : پاراتاكن، پارتاكن، ‌پرتكین، پاراتاكین، پركان، پاره تاكن، پرتیكان، فریدون و فریدین نامیده شده است. داران در روزگار مادها جزو ماد بزرگ ( تمامی بخش مركزی و باختری ایران است ) بوده و در دوران هخامنشی جزو ساتراپ پرتیكان بوده از مراكز مهم بازرگانی و ارتباطی به شمار می آمده است. 
این شهر در زمان صفوی « دارالعمار » بوده كه به مناسبت زندگی خان ها و رهبران عشایری كه در این محل می زیستند، بدین نام خوانده شده است.در اواخر دروان صفوی، افغان ها منطقه اصفهان را گشودند و داران نیز به دست آنان افتاد و افغان ها تا باختری ترین بخش های فریدن پیش رفته ویرانی هایی به بار آوردند. 
در زمان نادرشاه افشار، علی مردان خان بختیاری چهار دانگ به مخالفت با حكومت مركزی برخاست. در نتیجه بخش هایی از داران مورد تاخت و تاز سپاه نادرشاه قرار گرفت و علی مردان خان اعدام و سه هزار خانوار چهارلنگ بختیاری از ناحیه فریدن و شهر داران به خراسان تبعید شدند. هم چنین بخشی از طایفه های عرب خراسان را به این دیار كوچاندند که بیش تر آنان در روستاهای دره بید، دامنه و آشگر اسكان یافتند. 
پس از نادرشاه افشار، كریم خان زند بختیاری ها را در داران سركوب كرد. قاجاریان نیز پس از چیره گی بر استان اصفهان، بختیاری ها را در سال 1172 هـ . ق سركوب كردند. در همین زمان با توانمند شدن محمد تقی خان بختیاری، تلاش بختیاری ها برای به دست آوردن آبادی های بیش تر فریدن، به ویژه آبادی های ارمنی نشین به اوج خود رسید و محمد تقی خان، عشایر بیش تری را به فریدن آورد. در سال 1318 هـ . ق داران به عنوان مركز ناحیه فریدن انتخاب شد. فرمانی به همین تاریخ از سردار اسعد بختیاری موجود است، كه موجب آن، دامداران فریدن از دریافت مالیات از پرورش دهنده گان زنبور عسل خوانسار، كه از مراتع فریدن استفاده می كردند منع شده اند.