پوست، عضو زنده بدن است كه دارای چند لایه است. بالاترین لایه پوست اپیدرم است كه از سلول‌های مرده پوست تشكیل شده و سطح پوست را می‌سازد. هر فرد سالم در هر دقیقه حدود ۳۰ هزار سلول پوست مرده‌اش می‌ریزد. با این حال سلول‌های پوست زنده به‌طور مداوم در قسمت زیرین اپیدرم تولید شده و جای سلول‌های مرده را می‌گیرند. منظور از لایه زیر اپیدرم، درم است كه حاوی عروق خونی، اعصاب و لایه چربی است.
به دلیل این پویایی هرگاه زخمی روی پوست ایجاد شود، ترمیم می‌شود و جای زخم یا اسكار از بین می‌رود اما بسته به نظر جراحان پلاستیك، درمان اسكار طیف وسیعی دارد و شامل اقدامات غیر جراحی و جراحی است كه همه این اقدامات در جهت بهبود ظاهر اسكار انجام می‌شود.
بعضی بیماران به عمل‌های جراحی متعدد نیاز دارند كه به‌طور معمول این اقدامات وقتی صورت می‌گیرد كه درمان دارویی یا موارد غیرجراحی پاسخ‌گو نباشد. در این موارد جراح به وسیله یك عمل جراحی زخم یا اسكار را بر می‌دارد و در واقع با برداشتن آن بافت، اندازه اسكار كوچك‌تر می‌شود و گاهی اوقات اسكارهای بزرگی را كه ناشی از تصادفات یا سوختگی هستند و بسیار بدشكل شده‌اند، با استفاده از پیوند یا گرافت پوستی یا پوست مصنوعی درمان می‌كند.
استفاده از پوست مصنوعی كه با تایید وزارت غذا و داروی آمریكا از آوریل ۲۰۰۲ به كار گرفته شده‌اند، برای اسكارهای بدشكل ناشی از سوختگی كاربرد دارد. این پوست مصنوعی شامل دو لایه است كه به‌طور معمول لایه زیرین از كلاژن گاوی و لایه رویی از جنس سیلیكون است. برای استفاده از آن باید ابتدا بافت اسكار را برداشت و پوست مصنوعی را جایگزین كرد.
روش دیگر كاربرد لیزر و درم ابریژن است كه به‌طور معمول برای اسكارهای كوچك مثل اسكار ناشی از آكنه و یا اسكارهای برآمده یا فرورفته كاربرد دارد. با این روش، لایه بالایی پوست یا اپیدرم برداشته می‌شود.
لیزرهایی كه به‌طور معمول برای رفع اسكار استفاده می‌شود، اغلب لیزرهای دی‌اكسید كربن و اربیوم یاك است كه اپیدرم را بر می‌دارد و لایه‌های زیرین را محكم‌تر می‌كند. برخی از اسكارها به حالت برآمده هستند كه آنها را كلویید می‌نامیم كه آنها هم با نوعی لیزر )PDL( درمان می‌شوند.
لیزر اغلب باعث تورم یا قرمزی موقت پوست می‌شود و در ۳۳ تا ۸۵ درصد موارد می‌تواند تغییر رنگ در پوست ایجاد كند كه البته این خطر در افراد با پوست تیره بیشتر است.
