تبیان، دستیار زندگی

خیلی‌ها ممکن است این صحنه را بشناسند: دختری می‌خواهد با پارتنر (شریک زندگی‌اش) راجع به مشکلی صحبت کند. او قصد دارد که همه چیز را ریز به ریز تعریف کند، اما آن پسر سکوت می‌کند و تمایلی به صحبت کردن ندارد.
برطرف کردن یک پیش‌داوری قدیمی
چند روانشناس آمریکایی که در دانشگاه میسوری شهر کلمبیا مشغول به کار هستند، اخیرا در تحقیقی که بین ۲۰۰۰ کودک و نوجوان انجام داد‌ه‌اند، توضیحی برای این مساله یافته‌اند. بر اساس نتایج این تحقیق، آنها یک پیش‌داوری قدیمی را از میان برداشته‌اند. سالها بود که محققان بر این عقیده بودند که بی تمایلی پسران برای یک صحبت طولانی به دلیل آن است که آنها دوست ندارند از خود ضعف نشان دهند یا اینکه می‌ترسند شرایط‌‌شان خجالت‌آور شوند.
اما محققان در تحقیق جدید به این نتیجه رسیده‌اند که دلایل دیگری باعث این امر هستند. نتیجه‌ی اصلی تحقیق آن است که پسرها کلا صحبت‌های طولانی بر سر یک مشکل را عملی بیهوده می‌دانند. آروانشناس آمریکایی نتایج تحقیق خود را در نشریه‌ی علمی „Child Development“ منتشر کرده‌اند.

تحقیق بین کودکان و نوجوانان ۸ تا ۱۶ ساله
روانشناسان تحقیقی چهار مرحله‌ای بین کودکان و نوجوانان ۸ تا ۱۶ ساله انجام دادند. آنها از نوجوانان خواستند که انتظارات مثبت و منفی خود را از یک صحبت طولانی نام ببرند.

نتیجه‌ی تحقیق آن بود که در رابطه با انتظارات مثبت، امید دخترها نسبت به سازنده بودن مکالمه‌ای طولانی چشمگیرتر و بارزتر از پسران بوده است. در رابطه با انتظارات منفی در دو مورد نظرات پسرها با دخترها فرق می‌کرد. پسرها ذکر کردند که هنگام صحبت کردن درباره‌ی احساساتشان، حس عجیبی پیدا می‌کنند. افزون بر این آنها چنین صحبت‌هایی را هدر دادن وقت می‌دانند.
بر اساس نتیجه‌ی این تحقیق تفکر عمومی‌ که پسرها صحبت نمی‌کنند زیرا از واکنش دیگران می‌ترسند دیگر از میان برداشته می‌شود.

احساس عجیب‌ و ‌غریب پسرها
حس عجیبی که پسرها در مورد مکالمات طولانی ذکر کرده‌اند باعث می‌شود که دانشمندان در مورد نتایج این تحقیقات شک کنند. روانشناسان در رابطه با پرسش‌نامه‌هایی که به کار برده‌اند با یک مشکل مواجه هستند. انسانها معمولا تمایل به دادن جواب‌هایی دارند که در جامعه مطلوب به شمار می‌‌روند. به این معنا که اگر لیستی از امید و ناراحتی درباره‌ی مکالمات طولانی در مقابل یک نوجوان قرار گیرد، او به احتمال زیاد می‌گوید که چنین مکالمه‌هایی وقت را هدر می‌دهند، زیرا این جواب مطلوب‌تر از این است که بگوید از یک مکالمه می‌ترسد.

نقش والدین در از بین بردن کلیشه‌ها
اما با وجود مشکل جمع‌آوری داده‌ها، دانشمندان تاکید می‌کنند که پسرها درکل بیشتر تمایل به سکوت دارند تا دخترها. محققان افزون بر این اعلام کردند که پدرها و مادرها در زمینه‌ی از بین بردن چنین کلیشه‌هایی می‌توانند فعالیت کنند. آنها می‌توانند به پسرها در سنین پایین بیاموزند که مکالمات طولانی می‌توانند به راه‌حل نیز بیانجامند و به همین دلیل تنها هدر کردن وقت نیستند. در عین حال آنها می‌توانند به دختران خود نیز توضیح دهند که بحث کردن طولانی در مورد جزئیات همه‌ی مسائل، تنها راه حل از بین بردند مشکلات نیست.