«وجود و زمان» نوشته مارتین هایدگر
«وجود و زمان» احتمالا سختترین کتابی است که تاکنون خواندهام. من اینجا همه چیزهایی را که درباره جویس گفتم رد میکنم، به عنوان خواننده آثار هایدگر نمیتوانم احساس راحتی کنم که اجازه بدهم چیزها مرا غسل دهند و از من بگذرند. معنی ادبی و معنی فلسفی دو چیز کاملا متفاوت هستند و «وجود و زمان» با بیان جدید مزاحم و تعمدیاش، شبیه رویاپردازی نیست. و به جای آن این هدف را دارد که در میان چیزهای دیگر، یک علم باشد، یا حداقل بنیانی باشد برای ساخت علم بر روی آن، درکی از آنچه «بودن» است. هایدگر بسیاری از مسایل را به صورت تعجب برانگیزی صحیح بررسی میکند، اما با این وجود انتزاعی و سخت بودن کتابش بیانگر این نکته است که بیشتر کشفهایش از ما پنهاناند. حتی با وجود خواندن نیمه اول در یک سمینار فارغ التحصیلی، تمام کردن این کتاب یک سال برایم به طول انجامید. آیا استقامت داشتن ارزشش را داشت؟ خب، زندگیام را عوض کرد. نمیدانم دیگر یک خواننده چه چیزی میتواند انتظار داشته باشد.