ویروسهای رایانهای را به این علت ویروس مینامند كه دارای بعضی از ویژگیهای ویروسهای زیستی هستند. ویروس رایانهای از رایانهای به رایانه دیگر انتقال مییابد همانند ویروس زیستی كه از شخصی به شخص دیگر منتقل میشود.
برخلاف سلول، یك ویروس بهتنهایی هیچ راهی برای تكثیر خود ندارد. در عوض، ویروس زیستی باید DNA خود را درون یك سلول تزریق كند. سپس آن DNA ویروسی از دستگاه موجود در سلول برای تكثیر خود استفاده میكند. در برخی موارد، سلول آنقدر پر از اجزای ویروسی میشود كه از هم پاشیده شده و آن ویروس را آزاد میكند.
در موارد دیگر، اجزای سلول جدید یكی پس از دیگری از سلول جوانه میزنند و آن سلول زنده میماند.
ویروس رایانهای دارای برخی از این ویژگیهاست. این ویروس برای شروع كار خود، به یك برنامه یا سند متصل میشود و هنگامی كه آن برنامه اجرا میشود، ویروس میتواند برنامهها یا سندهای دیگر را هم آلوده كند. بدون شك شباهتهای بین ویروسهای رایانهای و زیستی كمی اغراقآمیز است، اما شباهتها به اندازهای هست كه عنوان ویروس روی آن بماند.
انسانها ویروسهای رایانهای را مینویسند. برای این كار باید كدهایی را بنویسند و برای آن كه مطمئن شوند بخوبی كار میكند و منتشر میشود، آن را آزمایش سپس منتشر میكنند. آنها همچنین مراحل حمله ویروس را طراحی میكنند كه ممكن است پیغامی احمقانه یا خرابی دیسك سخت را در بر داشته باشد. چرا آنها این كار را میكنند؟