ارزیابی صحنه حادثه:
کنترل صحنه به محض ورود به صحنه ضروری می باشد. ارزیابی صحنه حادثه ، یک ارزیابی سریع و پویا از صحنه حادثه و اطراف آن می باشد که قبل از ورود به صحنه و شروع اقدامات حیاتی برای بیمار اطلاعات بیشتری در مورد امنیت صحنه ، مکانیسم ایجاد آسیب و نوع بیماری در اختیار ما قرار می دهد. هدف از کنترل صحنه دستیابی به سه هدف عمده می باشد. با یک نظر اجمالی به صحنه ، تعیین اینکه مصدوم آسیب دیده است یا دچار یک بیماری طبی است مهم می باشد. برای مثال اگر در صحنه یک نردبان ایستاده وجود داشته باش به سرعت تحلیل می کنید که مصدوم دچار نوعی آسیب ناشی از سقوط شده است. در همان حال رسیدن به مصدوم صحنه حادثه را از جهت مکانیسم آسیب بررسی کنید که این امر ممکن است به اندازه کافی برای تغییر در وضعیت هوشیاری معنادار باشد. این اطلاعات ممکن است از بیمار ، بستگان یا رهگذران صحنه جمع آوری شده باشد. اگر مکانیسم آسیب معلوم نیست در این صورت باید مشکوک شوید که تغییر در وضعیت هوشیاری ناشی از بیماری طبی است. در همان حال رسیدن بیمار سرنخ هایی را جستجو کنید که ممکن است ماهیت بیماری را مشخص کند. (مانند کپسول های اکسیژن خانه ، تجهیزات مربوط به مصرف مواد مخدر ، شیشه خالی دارو و غیره)
اگر بیشتر از یک بیمار در صحنه حادثه به چشم می خورد که دچار تغییر وضعیت هوشیاری شده باشد مشکوک شوید که بعضی از انواع گازها یا سموم خطرناک باعث بیماری شده اند. به هر گونه بوی غیر معمول توجه کنید.
اولین اولویت حفاظت از خودتان است تا خودتان نیز بیمار نشوید. اولویت دوم ، انتقال بیمار به خارج از محیط خطرناک است.
اقدامات لازم در کنترل صحنه :
1. حفظ خونسردی و عدم دستپاچگی
2. درخواست کمک از نیروهای امدادی
3. دقت و سرعت در عمل
4. تشخیص خطرات موجود در صحنه (مانند نشت سوخت ، فلز برش خورده و شیشه شکسته در صحنه ، سیم برق روی زمین خیس ، ساختمان در حال ریزش ، نشت مواد سمی در هوا و .... )
5. نحوه برخورد با بیمار وحشت زده ، پرخاشگر و همراهان و یا اطرافیان نگران و مضطرب
6. بررسی تعداد بیماران و یا مصدومین موجود در صحنه
7. تشخیص بیمارانی که نیاز به کمک بیشتری دارند.
8. بررسی نحوه دسترسی به مصدوم
9. تصمیم گیری برای مداخله
10. تصمیم گیری برای انتقال بیمار از صحنه در صورت لزوم
11. تصمیم گیری برای تثبیت وضعیت بیمار در صحنه در صورت لزوم
12. اقدامات حفاظت از خود
13. پرهیز از تماس با خون و ترشحات بدن بیمار
گاهی شما قادر نخواهید بود به یک صحنه حادثه ناامن وارد شوید. زیرا یا نیاز به آزاد سازی و در آوردن بیماران وجود دارد. یا احتمال وجود مواد سمی و مضر در صحنه می باشد یا تعداد بیماران زیاد است و شما به تنهایی نمی توانید از عهده آنها برآئید.
در چنین شرایطی به نظر می رسد فراهم کردن اقدامات حمایتی برای فرد بیمار یا مجروح بسیار مشکل باشد. با این وجود محافظت از خودتان مهمتر می باشد. اگر شما نیاز به کمک بیشتری برای کار در صحنه حادثه دارید برای درخواست کمک تردید نکنید تا حد امکان نوع کمکی را که نیاز دارید مشخص کنید.
در تصادفات وسایل نقلیه ، میزان نیروی وارد شده به بدن مستقیماً با سرعت وسیله نقلیه مرتبط می باشد. هر چه سرعت وسیله نقلیه بیشتر باشد نیروی وارد شده به مصدوم بیشتر است. بنابراین بایدمناطقی از بدن مصدم ، ارزیابی شود که احتمال آسیب آنها بیشتر است. همچنین حین ارزیابی تا حدی مسائل زیر را در نظر داشته باشید.
موقعیت قرار گرفتن بیمار در وسیله نقلیه ، استفاده از کمربند ایمنی و اینکه هنگام تصادف بدن بیمار به کدام سمت منحرف شده است.
رانندگان در مقایسه با بقیه سرنشینان وسیله نقلیه در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آسیب های جدی هستند. چون احتمال برخورد ناگهانی قفسه سینه ، شکم یا سر راننده با چرخ فرمان وجود دارد. سرنشین صندلی جلو نیز ممکن است به علت برخورد ناگهانی با داشبورد دچار آسیب شود.
خطر آسیبهای جدی همچنین به استفاده صحیح از کمربند ایمنی بستگی دارد. مجروحینی که از کمربند استفاده نکرده اند برای تعدادی از آسیب ها در خطر بیشتری می باشند چون ممکن است به بیرون از وسیله نقلیه پرتاب شوند. همچنان که آنها حین تصادف به بالا و پائین می افتند ممکن است با فرمان ، داشبورد ، شیشه ها ، سقف ، بدنه و کف وسیله نقلیه برخورد کنند و از آن بدتر ، مجروحی که کمربند ایمنی را نبسته است ، ممکن است از وسیله نقلیه به بیرون پرتاب شود و خطر ضربه سر ، پارگی طناب نخاعی و حتی مرگ برای این مجروحان وجود دارد.
لذا در مراقبت از این بیماران و انجام اقدامات حیاتی ثابت نگه داشتن ستون فقرات بیمار اهمیت بسزایی دارد.
در سقوط میزان نیروی وارد شده به بدن ، مستقیماً با ارتفاع سقوط مرتبط می باشد.
پیش بینی مناطقی از بدن که در اثر سقوط دچار آسیب می شوند. بسیار مشکل است. هر بیماری که از ارتفاع بیشتر از سه برابر قدش یا ارتفاع بیشتر از 5/4 تا 6 متری سقوط کرده است. باید در خطر ابتلا به آسیب های جدی در نظر گرفته شود. در کودکان سقوط از ارتفاع 2 تا 3 برابر قدشان یا تقریباً بیشتر از 3 متر ، بالقوه کشنده است.
- در پایان شما باید این اطلاعات را رازیابی کرده باشید.
- آیا بیمار تغییرات سطح هوشیاری دارد؟
- آیا بیمار دچار انسداد راه هوایی می باشد؟
- آیا بیمار مشکل تنفسی دارد؟
- آیا بیمار گردش خون ناکافی دارد؟
- آیا بیمار در خطر ایجاد هر یک از مشکلات بالا می باشد؟
- آیا بیمار در خطر ترومای طناب نخاعی می باشد؟
اگر پاسخ به هر یک از این سئوالات مثبت است شما باید با انجام هر یک از اقدامات زیر سریعاً شروع به رفع شرایط تهدید کننده حیات کنید.
باز کردن راه هوایی ، برقراری تهویه کمکی ، کنترل خونریزی شدید ، ثابت نگه داشتن ستون مهره ها در یک امتداد مستقیم ، فراهم کردن شرایط انتقال یا تماس با تیم مراقبتهای حمایتی پیشرفته تا به شما کمک کنند یا مسئولیت مراقبت از بیمار را به آنها بسپارند.
در صورت وجود آسیب دیدگی بیمار و شک به صدمه ستون فقرات ، بدن بیمار را در یک خط راست ثابت نگه دارید روش انجام این کار به این صورت است:
1. دست های خود را در دو طرف سر بیمار بگذارید.
2. به آرامی سر را در وضعیتی قرار دهید که بینی در راستای ناف قرار گیرد.
3. سر را در وضعیت خنثی بگذارید طوریکه به عقب یا جلو خم نباشد.
ثابت نگه داشتن بدن در خط راست به شیوه مناسب برای جلوگیری از حرکت یا دستکاری ستون مهره ها که می تواند باعث آسیب نخاعی شده یا احتمال ایجاد آن را افزایش دهد ضروری است. در صورتیکه این کار به خوبی صورت نگیرد صدمات پایدار به راحتی تبدیل به صدمات ناپایدار می شود مثلاً وقتی که بیمار برای پاسخ به سوال شما سر خود را تکان می دهد یا وقتی که شما زیر بغل و زیر زانوهای مصدوم را می گیرید تا او را جابجا کنید ممکن است دچار صدمات عصبی غیر قابل برگشت شود.
