تبیان، دستیار زندگی

بحثی در چاقی در کودکان

ممکن است تا به حال با کودکانی برخورد کرده باشید که خیلی چاق یا فربه هستند. حتی این امکان وجود دارد که از چاقی یا به اصطلاح تپل بودن آنها لذت ببرید. اما بهتر است بدانید گاهی اوقات این چاقی های بیش از حد می تواند نشانگر یک بیماری باشد و حتی اگر به آنها بی توجه باشیم ممکن است زمینه ساز بیماری های خطرناک نیز باشد.
همه شاهد هستیم که چاقی چه مشکلاتی برای مبتلایان ایجاد می کند و علاوه بر این سلامتی آنها را نیز به خطر می اندازد. پژوهش های اخیر نشان می دهد چاقی در ناراحتی های گردش خون، بیماری های قلبی و ناراحتی های استخوانی می تواند اثرات تعیین کننده ای بگذارد بهتر است بدانید رواج چاقی با عوامل متعددی مانند: وضعیت اقتصادی و اجتماعی، جنسیت و سن ارتباط دارد. صرف نظر از معیار خاص، روشن است که افراد چاق استعداد چاقی بیشتری دارند. علاوه بر این پر وزنی در دوران کودکی با چاقی در مراحل بعدی زندگی ارتباط داشته و همبستگی بالایی میان نسبت های وزن با قد در پنج سالگی و بیست و دو سالگی وجود دارد همچنین امروزه به علت عوامل متعددی چون گسترش آپارتمان نشینی و... کودکان کم تحرک شده و در نتیجه می توانند دچار این بیماری گردند.
شواهد متعدد نشان می دهد چاقی می تواند ناشی از زیاده روی در خوردن مواد کالری زا یا مصرف ناکافی کالری در فعالیت های روزانه باشد. کودکان چاق رفتارهای خوردنشان با همسالان غیرچاق تفاوت دارد. معمولا دیده شده افراد چاق هنگام خوردن کمتر مکث می کنند. در یک فاصله زمانی لقمه بیشتری می بلعند و لقمه را کمتر می جوند در نتیجه سرعت خوردن آنها بیشتر می شود.
احتمال دارد روابط کودک چاق با همسالانش به طور غیرمستقیم تحت تاثیر چاقی قرار گیرد.
زیرا فعالیت کم و چالاک نبودن که همواره با چاقی همراه است، در شرایط گوناگون موجب انزوای اجتماعی و طرد کودک چاق شود. از این رو به نظر می رسد کودک چاق با مشکلات روانی قابل توجهی دست به گریبان شود.
خوردن ممکن است با محرک های اجتماعی یا جسمی به شدت پیوند داشته باشد. زیرا در برخی موقعیت ها تقریبا به صورت خودکار درمی آید. علاوه بر آن برخی از مردم می آموزند برای غلبه بر حالت های خستگی، اضطراب و... به خوردن پناه ببرند.
نظر به یادگیری اجتماعی که احتمالاً پرنفوذترین نظریه روانی است به تاثیر عوامل زیستی توجه دارد اما یادگیری های اجتماعی را در الویت قرار می دهد. این نظریه بر آن تاکید دارد که مشکلات خوردن و فعالیت نکردن نیز همانند هر رفتار دیگری آموخته می شود. کودکان چگونگی خوردن والدین و اطرافیان خود را مشاهده و از آن تقلید می کنند و این نوع خوردن کم کم در آنها تقویت می شود و همین طور خوردن با لذتی آنی تقویت می شود در حالی که پیامدهای منفی اضافه وزن پس از چندی ظاهر می شود.
درمان چاقی به شیوه یادگیری اجتماعی می کوشد الگوهای آموخته شده توسط شخص فربه را از بین ببرد و الگوهایی با سازگاری بیشتر جایگزین آنها کند. در تحقیقی که از سوی روانشناسان صورت گرفته مشخص شده نوزادان چاق در مقایسه با نوزادان عادی از نظر وزن، از تحرک و جنبش کمتری برخوردار هستند. به عبارت دیگر نوزادان معمولی از حرکت و تحرک بیشتری نسبت به نوزادان پر وزن برخوردار هستند.
اما در کل الگوهای صحیح خوردن را به فرزندان خود آموزش دهید و همچنین مشکل چاقی کودک را جدی بگیرید.
منبع: ماهنامه کودک شماره 63.