تبیان، دستیار زندگی

«به نام خداوند بخشنده و مهربان»

سلام

به نظر شما تصوری که هر کسی از خودش داره تا چه اندازه می تونه در یادگیری فرد موثر باشه ؟

دکتر علی تقی پور ظهیر در کتاب خود با عنوان « مقدمه ای بر برنامه ریزی آموزشی و درسی » این طور نوشته اند که :

بر طبق روانشناسی ادراکی « خود » تعیین کننده این است که چه چیزی را ببینیم ، چه چیزی را بشنویم ، و چه چیزی را یاد بگیریم .

تحقیقیات نشان می دهند بیشتر کودکانی که از محله های فقیر نشین به مدرسه آمده بودند و باور کرده بودند که از نظر ذهنی عقب افتاده هستند و یا به کندی یاد می گیرند زمانی که مورد توجه قرار گرفتند و برای انجام دادن تکالیف تشویق شدند و فرصت های تربیتی بیشتری برای آنان فراهم شد ، علاوه بر این که توانایی انجام دادن تکالیف مدرسه در حد متوسط را از خود نشان دادند ، بلکه می توانستند کارهای بیشتر از آن را هم انجام دهند .

یادگیری به طور کلی موضوع شخصی است و به عوامل متعددی مانند : ساختمان بدنی ، مدت زمانی که زندگی کرده ، سابقه تجربی خود و دیگران ، و به میزان آزاد بودن یادگیرنده از ترس بستگی دارد.

تغییر دادن مفاهیم منفی کودکان نسبت به « خود » و تبدیل آن به مفاهیم مثبت ، مستلزم شکیبایی ، همدلی و درک کردن کودکان است ، مستلزم باز بینی برنامه ها و روش های تدریس است تا آنجایی که کسی احساس نکند شایستگی کسب نمرات خوب و ارتقاء به کلاس بالاتر را ندارد یا دوست داشتنی و با ارزش نیست .
 هم چنین مستلزم فراهم آوردن چنان فرصت های تجارب یادگیری است که هر یادگیرنده خودش را متعهد به این کند که میتواند فعالیت های عقلانی را که با آنها در چالش است ، انجام دهد و رشد عقلانی خود را توسعه بخشد .
همین طور مستلزم آزاد گذاشتن یادگیرنده برای یاد گیری ، برای کشف حقیقت برای خود ، برای داشتن اعتماد به نفس و به دیگران ، کشف روشهای اندیشه و راه حل های نو ، برای امتحان کردن و تجربه کردن برای بحث و گفتگو ، خواندن و حتی برای اشتباه کردن است .

تغییر دادن مفاهیم منفی کودکان نسبت به « خود » و تبدیل آن به مفاهیم مثبت ، مستلزم شکیبایی ، همدلی و درک کردن کودکان است ، مستلزم باز بینی برنامه ها و روش های تدریس است تا آنجایی که کسی احساس نکند شایستگی کسب نمرات خوب و ارتقاء به کلاس بالاتر را ندارد یا دوست داشتنی و با ارزش نیست .
 هم چنین مستلزم فراهم آوردن چنان فرصت های تجارب یادگیری است که هر یادگیرنده خودش را متعهد به این کند که میتواند فعالیت های عقلانی را که با آنها در چالش است ، انجام دهد و رشد عقلانی خود را توسعه بخشد .
همین طور مستلزم آزاد گذاشتن یادگیرنده برای یاد گیری ، برای کشف حقیقت برای خود ، برای داشتن اعتماد به نفس و به دیگران ، کشف روشهای اندیشه و راه حل های نو ، برای امتحان کردن و تجربه کردن برای بحث و گفتگو ، خواندن و حتی برای اشتباه کردن است .

آرتور کومز اشاره کرده است که افراد دارای مفهوم منفی نسبت به خود ، یعنی آنانی که احساس می کنند بی ارزش ، فاقد توانایی ، و یا غیر قابل پذیرش هستند ، کسانی هستند که احساس می کنند در زندان یا بیمارستانهای روانی هستند .