چین
چای نقش مهمی را در فرهنگ آسیا به عنوان یک نوشیدنی پرمصرف، و شفابخش و نیز نمادین از موقعیت اجتماعی در طول قرنها، ایفا نمودهاست. عجیب نیست که کشف آن به ریشههای مذهبی یا سلطنتی نسبت داده میشود. در واقع چین قرنهاست که از چای برخوردار است. متخصصین این نوشیدنی را به عنوان درمانی برای گروهی از بیماریها میدانند، و اشرافیت در مصرف چای خوب به عنوان نشانهای از جایگاه اجتماعی محسوب میشده و مردم عادی فقط میتوانستند از طعم آن استفاده کنند.
با این که خاستگاه چای به عنوان یک داروی گیاهی مفید برای بیدار ماندن، نامعلوم است، اما چین به عنوان خاستگاه مصرف چای، سابقه تاریخی دست کم ۱۰۰۰ سال پبش از میلاد را به ثبت رساندهاست. سلسله هان (Han Dynasty) از چای به عنوان دارو استفاده مینمودند. استفاده از چای به عنوان یک نوشیدنی فرحبخش در مناسبتهای اجتماعی به تاریخ سلسله تانگ (Tang Dynasty) و پیش از آن برمی گردد.
جایگاه اجتماعی لویو دربین اگزیان کتاب «چاجینگ» (陸羽) اثر لویو (陸羽) نویسنده سلسله تانگ، اولین کار برروی این موضوع میباشد. براساس کتاب چاجینگ که به سال ۷۶۰نوشته شده، نوشیدنی چای درآن زمان متداول بودهاست. این کتاب تشریح مینماید که چگونه چای عمل میآمده، برگهای آن فرآوری میشده، و چگونه به عنوان یک نوشیدنی تهیه میشدهاست. آن همچنین راجع به چگونگی ارزیابی نوع چای نیز توضیح دادهاست. دراین کتاب حتی از این مطلب سخن به میان آمده که چه نقاطی بهترین مکان برای کاشت چای بودهاند.
درآن زمان تاریخچه چای، ماهیت این نوشیدنی و سبک تهیه آن با روشی که ما امروزه بکار میبریم، متفاوت بودهاست. برگهای چای به صورت قالبهایی فرآوری میشدند. این قالب خشک شده، که کلاً به نام چای آجری نامیده میشد داخل یک هاون سنگی کوبیده میشد. آب داغ به گرد این قالب چای افزوده میشد، یا آن را داخل کتریهای سنگی میجوشاندند و به عنوان یک نوشیدنی گرم مصرف مینمودند.
نوعی از چای متراکم که به عنوان چای سفید خوانده میشد، تا پس از دوره سلسله تانگ (۹۰۷-۶۱۸م) تولید میشد. این نوع خاص چای سفید تانگ به هنگام بهار چیده میشد که درآن رشد بوتههای جوان چای همچون سوزنهای نقرهای فراوان بود. این دستچینهای اول چای به عنوان ماده خام در تهیه چای متراکم استفاده میشد.