تبیان، دستیار زندگی

با نام خدا و سلام

«نمی خواهم دیگر به مدرسه بروم.»

شاید همه شما یه روزی خودتون این جمله رو به بزرگترهاتون گفتید

یا فرزندتون اون رو به شما گفته باشه

در هر حال در این تاپیک می خواهیم به تجربیاتی که در این زمینه دارید بپردازیم و به یه سری 

راهکار مناسب  برای برخورد مناسب و کارآمد با چنین کودکانی برسیم

پس با ما باشید.

با نام خدا و سلام
والدین ، هیچ گاه اطمینان ندارند که آیا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستی است یا نه؟
آنها به طور دقیق نمی دانند که آیا کودک ، واقعا احساس ضعف و بیماری کرده یا مثل بسیاری از کودکان که گاهی دلشان نمی خواهد به مدرسه بروند بهانه گیری می کند.
در خانه هایی که مدرسه رفتن کودکشان به صورت مشکل در آمده صبحهای زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست.
آیا شما با چنین صحنه هایی مواجه شده اید؟
آیا خودتان یه همچین صحنه هایی را بوجود آورده اید؟

با نام خدا و سلام
اولین تجربه را خودم بگم:
تو این سالها بارها اتفاق افتاده که با چنین کودکانی کار کرده باشم ولی نادرترین و پرمشقتترین مورد کاری ام امسال بود یه شاگرد خیلی مرتب و منظم و به اصطلاح آنکارکرده داشتم که فقط از نظر بدنی کمی ضعیف نشون می داد سه ماه از سال گذشته یعنی اوایل دی ماه به بیماری ویروسی مبتلا شد و چند روزی خونه موند ولی بعد از بهبودی حاضر نبود به کلاس بیاد تو کلاس به سختی می نشست و اشک می ریخت و برای اینکه سایر بچه ها دچار اضطراب و ناراحتی روحی نشوند او را از کلاس می فرستادم بیرون.دو سه هفته با این مشکل سروکله زدم تا .......
ادامه را با ما باشید

با نام خدا و سلام
از مشاوره در رزمینه فوق استفاده کردیم بارها و بارها مدیر با خانواده کودک صحبت کردند ولی مشکل حل شدنی نبود. البته من متوجه علت این رفتار شده بودم وان هم اینکه در خانه خیلی به کودک آزادی عمل می دادند و روزهایی که به مدرسه نمی امد در منزل خیلی بهش خوش می گذشت این موضوع را با خانواده در میان گذاشتم و عنوان کردند که می خواهند کودک را از مدرسه منتقل کنند ولی تنها یک روز دانش اموز در مدرسه جدید مانده بود و به مدرسه برگشت
برای اخرین بار علت ایجاد این رفتار را به خانواده متذکر شدم و بقیه کار را سپردم به خانواده . بعد از چند روز این کودک بدون هیچ مشکلی به مدرسه آمد و الان هم یکی از شاگردان خوب کلاس است و هیچ مشکلی ندارد.

با نام خدا و سلام
بعضی از کودکان صبح که از خواب بیدار می شوند، می گویند که به مدرسه نمی رویم و تعداد دیگرشان تمارض به دل درد و سردرد می کنند، یا با آه و ناله اعلام می کنند که حالشان خوب نیست. مهم نیست فرزندتان چگونه حالت اضطراب و نارضایتی خود را نشان می دهد، بلکه آنچه اهمیت دارد این است که شما با دلداری دادن ، اعتماد به نفس او را تقویت کنید؛ اما گاهی اوقات باید علایم فیزیکی را که باعث نشانه های بیماری فرزندتان می شود نادیده بگیرید و بهترین راه اصرار به اصل موضوع است که او باید به مدرسه برود. به نظر یکی از کارشناسان در این مواقع بهتر است بگویید: «عزیزم تو یک درجه هم تب نداری و چشمانت سرحال و شاداب است. مامان و بابا امروز کارهای مهمی دارند که باید انجام دهند. پس بهتر است به مدرسه بروی تا ما هم به کارهایمان برسیم.» با وجود این ، اگر به فرزندتان به دلیل این که واقعا بیمار است ، اجازه مدرسه رفتن را ندادید، او را مطمئن سازید که روز خوبی در خانه نخواهد داشت. او را در رختخوابش بخوابانید و در ساعات بعدی روز هم ، حتی اگر گفت حالش بهتر است ، اجازه بازی ندهید

سلام
مورد جالبی بوده، خدا رو شکر که حل شده.
همینطوره که می گین، به نظرم باید هم تو مدرسه و هم تو خونه شرایطی ایجاد شه که کودکو به مدرسه سوق بده و محیط مدرسه رو واسش جذاب کنه.به نظرم تو این زمینه پرورش مهارتهای دوست یابی هم بتونه کمک کنه، بالاخره دیدن دوستان می تونه انگیزه و اشتیاق مدرسه رفتن رو ایجاد کنه، وقتی کودک تو مدرسه و کلاس احساس غربت کنه، طبیعیه که خونه رو ترجیح بده.
یا علی

با نام خدا و سلام
ممنون از شاهین گرامی
دلایل اضطراب کودکان هنگام رفتن به مدرسه :
دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان 6-5 ساله از رفتن به مدرسه می گریزند، مهمترین و معمول ترین نارضایتی آنها عبارتند از: «من می خواهم فقط در خانه بمانم!» بعضی کودکان در این سن به زمان بیشتری برای سازگارکردن خود با قوانین و محیطهای جدید نیاز دارند.
بازگشایی مدارس پس از تعطیلات تابستانی، به دنیا آمدن خواهر یا برادر، بیماری و یا مرگ یکی از اقوام می تواند باعث اضطراب و دلشوره کودک شود، حتی بچه ای که قبلا این طور نبوده ، ممکن است دچار این اضطراب ها شود.
راه حل:
با فرزندتان درباره آنچه که در روزهای مدرسه انجام می داده صحبت کرده و روی نکات مثبت و جالب توجه تاکید بیشتری کنید. ساعات روز او را طوری برنامه ریزی کنید تا احساس رضایت بیشتری کند. استفاده از وسایل کوچک و جالبی که به طور چشمگیری باعث کاهش اضطراب و تقویت اعتماد به نفسش می شود بسیار موثر است. از قبیل گذاشتن یادداشت هایی در ظرف غذایش ، حیوان کوچک عروسکی یا یک سری عکسهای خودش.

این اتفاق برای یکی از نزدیکان افتاده بود و شخصا این مشکل رو مشاهده کردم. به علت بدرفتاری معلم با این شاگرد و شاگردان دیگه، یه ترسی در وجود این بچه به وجود اومده بود که باعث شده بود کم کم شدید تر بشه و به حدی رسیده بود که باعث شد دیگه نخواد بره مدرسه. البته با تغییر مدرسه این مشکل حل شد ولی مشکل بدی بود و دوران سختی به خانواده اش گذشتت.
با تشکر از این مبحث مفید

سلام
ممنون استاد تیچ من .بحث خوبیه
ولی از یه زاویه دیگه هم ببینی...خودتونو نبینید...تو مدارس اصلا برخورد خوبی نمیشه چرا که نه تنها اشک بچه رو در میارن بغض مادر بچه ها رو هم به چشم دیدم واقعا چه روزی بود...مادر بنده خدا
من میگم تو مدارس مدیر و ناظم اصلا راه درستی برای مدیریت پیش نمیگیرن...چون از پس تعداد زیاد بر نمیان و توانایی برقراری ارتباط رو ندارن دوست دارن مستبد برخورد کنن تا کارشون راحت تر باشه ولی خب تبعات بدی داره
ولی در مورد بچه دبستانی ها عدم آشنایی بچه برای ورود به مدرسه هست که روزای اول گریه میکنه بچه...خب خودمهم یادمه اولین روز مدرسه به حد بسیار عجیبی ترسیده بودم که حتی اسمم رو یادم رفته بود یادم که میاد خندم میگیره:)
ولی اون موردی که گفتین تو خونه آزادی میدن رو خییییییییلی موافقم .هم اون هم سخت گیری بیش از حد تو مدارس سبب انزجار بچه ها میشه...اگر متعادل بود هردو چه ها که نمیشد!!!!!

با نام خدا و سلام

ممنون که سر زدید و مطلب گذاشتید.

البته دست اندرکاران مدرسه باید در رابطه با کودکان بیشتر دقت داشته باشند چون تاثیر گفتار و رفتار آنها در کودکان بسیار عمقی است و هرگز فراموش نمیشه. گاهی ما متوجه نتیجه رفتارمون نسبت به دیگران نیستیم.