تبیان، دستیار زندگی

دریاچه تار در فیروزكوه

برای رسیدن به دریاچه‌های كوچك و زیبای «تار» و «هویر» كه همچون دونگین فیروزه ای در ارتفاع 3500 متری كوههای البرز قرار دارند باید از راه پر پیچ و خمی در زیر نگاه قله دماوند بگذرید كه انتهایش سكوت سكر آور و آبی زلال آب پاك ، خستگی مسیر را از تن هر گردشگری بیرون می‌آورد.      ..............................................................................................................

اهالی علت آمدن مردم به این منطقه را فرار از دست مغول‌ها می‌دانند و می‌گویند: «در قدیم روستاها و آسیاب‌های فراوانی در منطقه بوده اما ریزش برف فراوان مردم را از منطقه فراری داده است.»

گردنه را كه رد كنید، جاده با شیب تندی به تار رود می‌رسد. سمت چپ رود هم جاده‌ای است كه به دره‌ای به نام سیستان ختم می‌شود، كه به گفته مردم بومی منطقه آثار باستانی فراوانی در آن وجود دارد و بسیاری را برای كشف عتیقه به اینجا می‌كشاند. در ته دره، كره اسبی در حال دویدن است و مادرش نگران او را نگاه می‌كند. كمی آنطرف‌تر انبوهی از گله‌های گوسفند و بز در اطراف جاده دیده می‌شود كه ردشان تا چادرهای عشایر عرب و سنگسری ادامه دارد.

پس از گذشتن از یك بلندی بالاخره «دریاچه تار» دیده می‌شود. دریاچه‌ای كوچك و زیبا كه آبی‌اش، آبی‌تر از هر آبی است و زلالی آب آن را جلوه‌ای دو چندان داده است.دریاچه تار در ارتفاع 3300 متری در عرض جغرافیایی 35 درجه و 43 دقیقه و طول جغرافیایی 52 درجه و 51 دقیقه در مابین خط‌الرأس زرین كوه و دو برار قرار دارد و بیشترین طولش 5/1 كیلومتر است. آب این دریاچه با ماهی‌های قزل‌آلای خال قرمز و ماهی زردكش، حاصل جوشش چشمه‌های زیر آن و آب شدن برف‌های كوه‌های اطراف و رودخانه كوچك فصلی است. در اطراف دریاچه هیچ گونه پوشش جنگلی و درخت وجود ندارد و بادهای غربی سرد همیشه در تار می‌وزند. در ایامی نه چندان دور آویشن‌های فراوانی در منطقه وجود داشته كه به خاطر فرسایش شدید دیگر اثری از آنها باقی نمانده است.