تبیان، دستیار زندگی

دوستان من این مقاله رو به تازگی خوندم و خواهش میکنم از کسایی که علمش رو دارند بیان و نظراتشون رو درج بکنند....

آیا لازم است میلاد رسول خدا (ص) را جشن بگیریم؟
از جمله اصولی كه ما باید به آن اعتقاد راسخ داشته باشیم این است كه خداوند با بعثت پیامبر (ص)، دین اسلام را كامل كرد و آن را كامل ترین دین ها قرار داد و نعمـت خود را بر ما تمام نمود؛ در نتیجه بعد از پیامبر (ص) كم یا زیاد كردن دین، در حیطه اختیار هیچ فردی نیست.
خداوند میفرماید:

الْیَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِینَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْكُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِینً [ المائدة:۳ ].

[امروز دینتان را برای شما كامل كردم و نعمت خویش را بر شما تمام نمودم واسلام را (به عنوان) دین برای شما پسندیدم].

و رسول اكرم (ص) مىفرمایند:

((تركتكم على البیضاء لیلها كنهارها لا یزیغ عنها بعدی إلاَّ هالك)). [أحمد وابن ماجه و غیرهما].
شما را بر بهترین راه ترك كردم، شب آن مانند روز آن واضح و آشكار است، از آن راه منحرف نمیشود مگر آن كه هلاك و گمراه شود.

پس هر مسلمانی كه به دنبال راه نجات است باید كه فقط و فقط پیرو آن چه خدا و رسولش آورده اند باشد و اجازه ندهد چه خود و چه كسی دیگر(هركسی كه خواهد باشد) چیزی به دین خدا بیفزاید، یا از آن كم كند . بنابراین طالب حق و دوستدار سنت پیامبر (ص)، هیچ كاری انجام نمیدهد جز آن كه خدا و رسول خدا (ص) به آن امر فرموده باشند. و این جاست كه علما و دانشمندان اسلامی میگویند: (العبادات توقیفیة) (واجب شدن عبادتها را خداوند تعیین فرموده است و هیچ انسانی حق دخالت در آن ها را ندارد) .

چنانكه باریتعالی میفرماید:

وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِن شَیْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ [ الشوری: ۱۰]

[و در هر چیزی كه در آن اختلاف پیدا كنید، حكمش به خداوند احاله میگردد].

و همچنین میفرماید:

قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ [ آل عمران:۳۱]

[بگو: اگر خدا را دوست میدارید، از من پیروی كنید تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما را بیامرزد].

و رسول الله (ص) میفرمایند:

((من أحدث فی أمرنا هذا ما لیس منه فهو رد)) متفق علیه .
هركس در دین ما چیزی نو بیاورد كه در دین نباشد، آن عمل نزد ما مردود و غیر قابل قبول است.

و میفرمایند:

((… وإیاكم ومحدثات الأمور فإنَّ كل محدثة بدعة وكل بدعة ضلالة)). [متفق علیه].
بپرهیزید از آن چه در دین، جدید و نو آورده شده است؛ زیرا هر نو و جدیدی در دین، بدعت است و هر بدعت، ضلالت و گمراهی است .

و باید دانست كه ((كل)) در حدیث فوق همه چیز و همه كس را در برمیگیرد و شامل انواع بدعت ها میشود .
برادر و خواهر مؤمن! اگر آن چه تاكنون در بالا آورده شده، برای تو واضح و روشن است و از روی یقین به آن اعتقاد داری، بدان كه هر گفتار و كرداری كه جزیی از عبادت ها محسوب میشود را باید با ترازوی دین سنجید كه آیا این عمل برگرفته از اسلام است، یا تازه وارد دین شده است، آیا از سنت های پیامبر (ص) است، یا از بدعت هاست؟
اكنون با ذكر نمونه، موضوع را روشن میكنم.
جشن گرفتن ولادت حضرت رسول اكرم (ص)، امام و قدوه و قائد و خاتم الأنبیاء والمرسلین ورحمت للعالمین .

زمان پـیدایش جشن میلاد حضرت رسول اكرم (ص):

میگوید كه دولت الفاطمیه (العبیدیه) ـ كه نسبت آنها به عبیدالله بن میمون القداح یهودی میرسد و در مصر از سال (375 تا 567 هـ.ق) حكم فرمایی میكردند ـ جشن هایی را روی كار آوردند كه از جمله آن ها جشن تولد حضرت رسول اكرم (ص) میباشد.
همچنین المقریزی در كتاب (المواعظ والاعتبار 1/490)، وشیخ محمد بخیت المطیعی مفتی مصر در كتاب (أحسن الكلام فیما یتعلق بالسنة والبدعة من الأحكام ص 44 ـ 45)، وشیخ علی محفوظ در كتاب (الإبداع فی مضار الابتداع ص251) والشیخ الإمام أبی حفص تاج الدین الفاكهانی در كتاب: (المورد فی عمل المولد) والشیخ عبدالسلام خضر الشقیری در كتاب: (السنن والمبتدعات المتعلقة بالأذكار والصلوات ص138ـ139)، والسید علی فكری در كتاب: (المحاضرات الفكریة ص128)، والعلامه أحمد بن یحیی الونشریسی در كتاب: (المعیار المعرب والجامع عن فتاوی علماء أفریقیة والأندلس والمغرب 7/99ـ101)، والشیخ ابن الحاج در كتاب: (المدخل 2/11ـ12)، والشیخ محمد یوسف الصالحی الشامی در كتاب: (سبل الهدى والرشاد فی سیرة خیر العباد ص349 نقل از الإمام السخاوی) والإمام الملا علی القاری در كتاب: (المورد الروی فی المولد النبوی ص24)، والشیخ نصیرالدین المبارك الشهیر بابن الطباخ، والشیخ ظهیرالدین جعفر التزمنتی، نگا(1/441ـ442 در كتاب: سبیل الهدى والرشاد فی سیر خیر العباد)، وابن تیمیه در كتاب: (اقتضاء الصراط المستقیم ص294ـ295) وكتاب: (الفتاوى الكبرى 1/312)، وابن القیم در كتاب: (الإعلام الموقعین)، وكتاب: (المولد) والإمام الشوكانی در كتاب: (رسالة فی المولد)، والشیخ إسماعیل بن محمد الأنصاری المالی در كتاب: (القول الفصل فی حكم الاحتفال بمولد خیر الرسل)، و بسیاری افراد دیگر ذكر كرده اند كه جشن های مولودی یك نوع بدعت بشمار میرود، و آغاز پیدایش آن، از عهد دولت عبیدیه بوده است.

پـس اولیـن كسانی كه أیـن بـدعت را گذاشته اند، ملحدین عبیدیه فرزندان عبدالله بن سبأ یهودی بوده اند، و آنها مُحال است كه این كار را به خاطر محبت و دوستی حضرت رسول (ص) انجام داده باشند.

حكم و نظر اســـلام نسبت به جشن های مولودی:

از آن چه گفته شد نتیجه میگیریم كه تمام خوبیها در پیروی از رسول اكرم، تا سه قرن پس از او میباشد، و هركس عبادتی انجام دهد كه در زمان رسول اكرم (ص) و عصرهای فضیلت

((خیر أمتی قرنی ثم الذین یلونهم ثم الذین یلونهم ….)) [متفق علیه].
بهترین مردمان، مردم قرن من است، سپس مردمی كه بعد از قرن من میآید، سپس مردمی كه بعد از قرن دوم میآید

(سه قرن پس از پیامبر) مرسوم نباشد، آن عبادت ها مردود و غیر قابل قبول است، و گناه آن بر گردن كسی خواهد بود كه آن را به دین افزوده باشد و همچنین كسانی كه آن را رواج داده و به آن عمل میكنند.

 پس نتیجه مىگیریم كه:

۱ - مولودی و یا جـشن تولد حضرت رسول اكرم را نه آن حضرت، و نه خلفای راشدین، و نه هیچ یك از صحابـه و یاران، و نه تابعین در عصرهای فضیلت، آن را انجام نداده اند تا ما از آنان پیروی كنیم؛ زیرا آنان از ما داناتر، و به سنت پیامبر نزدیكتر، و به پیروی از آن بهتر و ارجح بوده اند، و اگر در اجرای آن جشن ها خیری میبود، آنها در گرفتن آن خیـر، بر ما پیشی میگرفتند.

۲ - اولین كسانی كه آن جشـن ها را برپا كرده اند زنادقه و ملحدین عبیدیه بوده اند.

۳ - این اعمال شبیه به جشن های مسیحیان است كه برای حضرت عیسی (ع) میگیرند، و ما مسلمانان از تقلید و پیروی كردن از آنان نهی شده ایم.

۴ - در صورت برگزار كردن جشن های مولودی، بر این اعتقاد هستیم كه خداوند دین خود را كامل نفرموده ـ والعیاذ بالله ـ و این كه رسول خدا (ص) دین را به طور كامل به ما نرسانیده است ـ والعیاذ بالله ـ و این كه مسلمانانِ عصرهای فضیلت، موجبات محبت و دوستی نسبت به رسـول خدا (ص) را بـه ما نرسانیده اند.
و این سخنان را جز زندیق و ملحد و بیدین كسی دیگر نمیگوید

۵ - جشن گرفتن در این شب، دلیل بر محبت و دوستی رسول نیست؛ زیرا بسیاری از كسانی كه شب میلاد رسول را جشن میگیرند پیروان واقعی آن حضرت نیستند، بلكه افرادی فاسق، فاجر و بیدین اند كه ربا میخورند و در ادای نمازها سستی و كاهلی میورزنـد، به فحشا و بدی ها روی میآورند و گناهان بسیار انجام میدهند.
و دلیل محبت آنحضرت (ص) چنان است كه خداوند میفرمایند:

قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ [ آل عمران:۳۱]

[بگو: اگر خدا را دوست میدارید، از من پیروی كنید تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما را بیامرزد].

و چنان است كه خود آنحضرت (ص) میفرمایند:

((كلكم یدخل الجنة إلاَّ من أبى قالوا: ومن یأبى یا رسول الله؟ قال: من أطاعنی دخل الجنة ومن عصانی فقد أبى)) رواه البخاری .
همه شما به بهشت وارد خواهید شد مگر كسیكه خود امتناع ورزد. گفتند: چه كسی است كه از داخل شدن به بهشت امتناع میورزد ای رسول خدا؟! آن حضرت (ص) فرمودند: كسیكه از من اطاعت كند، به بهشت وارد خواهد شد، و هركس از دستورات من سرپیچی كند، او همان كسی است كه خود از وارد شدن به بهشت امتناع ورزیده است.

۶ - بسیاری از علما و دانشمندان متأخر، مفاسد بزرگی كه در این شب (شب تولد رسول اكرم (ص)) رخ میدهد را بیان كرده اند؛ مانند: بعضی از اعمال شرك گونه، و غلو و زیاده روی در اشعار، و طلب یاری و كمك از پیامبر كردن، و اختلاط (جمع شدن زن و مرد در یك جا)، واستعمال ترانه و موسیقی، و شراب خواری، و غیر از این مفسده ها.

۷ - روز تولد رسول اكرم (ص) همان روز رحلت اوست؛ یعنی روز۱۲ ربیع الأول؛ چنان كه در كتب سیره وارد شده است. پس در این روز، خوشحالی بر ناراحتی هیچ مزیتی ندارد، و اگر ما در اعمال دین حق انتخاب داشتیم، به یقین ناراحتی و سوگواری و گریه و زاری در این روز و شب، اولی بر جشن و شادی بود.
وصلى الله على عبده ورسـوله نبینا محمد وعلى آله وأصحابه وأتباعه بإحسان