تبیان، دستیار زندگی

 خانواده، نهادی مقدس است که از پیوند ازدواج زن و مرد، هسته اولیه آن شکل می‌گیرد.

این دو موجود، هر کدام با سرشت و ویژگی‌های منحصر به فرد خویش، توافق می‌کنند تا طرحی نو دراندازند و در کنار یکدیگر، مسیر حیات خود را به گونه‌ای مشترک و متفاوت با حال و هوای دوران مجردی سپری  کنند. برخی اختلاف نظرها و تفاوت سلیقه‌ها، ممکن است  کشتی زندگی زناشویی را دچار تب و تاب کرده و مخاطراتی را متوجه زندگی مشترک کند.

 

هر چقدر فهم، درک، گذشت، بینش و خداترسی طرفین (زن و شوهر) بیشتر باشد، قدرت و توان مقابله و رویارویی آنان با حوادث و ناملایمات و اختلافات بیشتر می‌شود. به دیگر سخن، ضعف شخصیتی، کوته‌فکری، تک روی، تنگ نظری و در نظر نگرفتن رضای خداوند و... عواملی می‌شوند برای کاهش علاقه ‌و در نهایت به دلسردی‌، بی‌تفاوتی و سست شدن و فرو ریختن پایه‌های خانواده منجر می شود. بدین ترتیب، اگر نگاهمان به همسر و زندگی، ‌نگاهی عمیق و واقع‌بینانه و نگرشمان به ازدواج و روابط زناشویی،‌نگرش الهی و انسانی، مبتنی بر احترام و گذشت و عشق و ایثار باشد، خواهیم دید که طعم شیرین و لذت بخش زندگی، سالیان سال در دل و جانمان ماندگار خواهد ماند.

این نوشتار سعی دارد با بررسی راهبردهای مختلف مرتبط با زندگی زناشویی، در نهایت شیوه خانواده خوشبخت را معرفی کند . چرا که اگر پدر و مادر خوشبخت نباشند، فرزندان آنان هم طعم خوش خوشبختی را  نخواهند چشید و چه بسا در جامعه با خطرات و تهدیدات فراوانی روبه‌رو شوند که حل و فصل آنها بسیار مشکل و هزینه‌بر است. اگر زن و مرد نتوانند که به هم عشق بورزند، فرزندانشان هم در زندگی آینده نصیب و بهره مناسبی از عاطفه و عشق و محبت نخواهند داشت. پس اگر مرد و زن(پدر و مادر) روش زندگی خوش و خرم و عاشقانه را یاد بگیرند، خوشبختی بچه‌هایشان هم تا حدود زیادی تضمین شده است. حقیقت امر آن است که اغلب ما زنده هستیم ولی زندگی نمی‌کنیم.

زندگی برای چه؟

بیایید بگویید که شما برای چه کسی و برای چه چیزی زندگی می‌کنید؟ پاسخ‌ها ممکن است به قرار زیر باشد: زندگی برای : خدا،فرزندانمان، همسایه‌ها، فامیل،پدر و مادرمان، مردم و دوستان. به راستی اگر ما برای خدا و با توکل بر خدا و بنا بر دستورات خدا زندگی کنیم آیا خوشبخت نخواهیم بود؟ پس بیایید برای خدا زندگی کنیم نه برای خواست مردم، فامیل و دستورات و خواسته‌های نابجا  بچه‌ها و دوستانمان.

استراتژی‌های زندگی:

نگاه شما به طرف مقابل (همسر) چگونه است؟ ما سه نوع نگاه یا استراتژی را برای روابط فی‌مابین زن و شوهر ذکر می‌کنیم!

1 - استراتژی برد- برد(برنده- برنده)

در این نوع استراتژی، هر دو طرف (زن و شوهر) به دنبال تایید، تقویت و تکامل و موفقیت هم هستند. مرد می‌گوید: عزیزم من قصد دارم به تو کمک کنم تا ادامه تحصیل بدهی و زن می‌گوید: من هم برای موفقیت تو در کار جدید تا جایی که مقدور باشد حداکثر تلاشم را می‌کنم که تو مشکلی در زندگی نداشته باشی. من با صرفه جویی کمک می‌کنم تا مثلا اقساط ماشین را سر موقع بدهی. به این می‌گویند برنده- برنده. یعنی هر دو طرف می‌خواهند پیروز و برنده میدان زندگی باشند. این حالت چیزی شبیه بهشت است.

اگر اینگونه می‌اندیشید و تلاش می‌‌کنید، پس بهشت گوارایتان باد و صفایش را ببرید.

2 - استراتژی برد- باخت (برنده-بازنده)

در این نوع استراتژی،‌یکی از طرفین دنبال تقویت و تایید و تکامل است و طرف دیگر نمی‌خواهد پیروز باشد. فرد می‌گوید:خانم! شما در امور من دخالتی نکن و سرگرم بچه‌ها و مدرسه‌ آنها و مسائل خانه باش، فلان جا و فلان جا هم نرو، با در و همسایه هم کاری نداشته باش، آموزشگاه و آرایشگاه هم نمی‌خواهد بروی، از فلان هنر می‌خواهی سر در بیاوری که چه بشود؟ و... در این نوع استراتژی، مرد علاقه مند است در جامعه فرد موفقی باشد و هر کجا خواست برود و در فلان جلسه و برنامه شرکت داشته باشد ولی زن او نه.

این حالت در خانواده‌ها بسیار اتفاق می‌افتد و شاید بتوان گفت که حالت برزخی و عدم اطمینان کامل در زندگی است. انگار دچار نوعی شک و تردید هستیم.

در این نوع نگاه، مرد نمی‌خواهد زن در جامعه برنده و موفق باشد و زن هم متقابلا کاری می‌کند که مرد آنچنان که باید و شاید به هر چه که می‌خواهد نرسد. در این نوع زندگی، حالتی کج‌دار و مریض دیده می‌شود.

در واقع آنان برای خود جهنمی می‌سازند و کارشان می‌شود سوختن و ساختن. تفاهم، عشق و محبت در این نوع استراتژی بسیار کمرنگ است و هر دو طرف دچار نوعی لجبازی و تک روی و غرور کاذب هستند.

پس بیایید، نوع نگاه و نوع استراتژی زندگی مشترک‌مان از نوع برنده - برنده باشد.

سلام
به نکته خوبی اشاره کرده و اینها همه خلاصه میشه در ایمان بالای زن ومرد .

ایمان نقطه ی روشنی است که باید با شتاب به سویش شتافت. ممنون از شما دوست خوب