خانواده، نهادی مقدس است که از پیوند ازدواج زن و مرد، هسته اولیه آن شکل میگیرد.
این دو موجود، هر کدام با سرشت و ویژگیهای منحصر به فرد خویش، توافق میکنند تا طرحی نو دراندازند و در کنار یکدیگر، مسیر حیات خود را به گونهای مشترک و متفاوت با حال و هوای دوران مجردی سپری کنند. برخی اختلاف نظرها و تفاوت سلیقهها، ممکن است کشتی زندگی زناشویی را دچار تب و تاب کرده و مخاطراتی را متوجه زندگی مشترک کند.
هر چقدر فهم، درک، گذشت، بینش و خداترسی طرفین (زن و شوهر) بیشتر باشد، قدرت و توان مقابله و رویارویی آنان با حوادث و ناملایمات و اختلافات بیشتر میشود. به دیگر سخن، ضعف شخصیتی، کوتهفکری، تک روی، تنگ نظری و در نظر نگرفتن رضای خداوند و... عواملی میشوند برای کاهش علاقه و در نهایت به دلسردی، بیتفاوتی و سست شدن و فرو ریختن پایههای خانواده منجر می شود. بدین ترتیب، اگر نگاهمان به همسر و زندگی، نگاهی عمیق و واقعبینانه و نگرشمان به ازدواج و روابط زناشویی،نگرش الهی و انسانی، مبتنی بر احترام و گذشت و عشق و ایثار باشد، خواهیم دید که طعم شیرین و لذت بخش زندگی، سالیان سال در دل و جانمان ماندگار خواهد ماند.
هر چقدر فهم، درک، گذشت، بینش و خداترسی طرفین (زن و شوهر) بیشتر باشد، قدرت و توان مقابله و رویارویی آنان با حوادث و ناملایمات و اختلافات بیشتر میشود.