نانوحباب‌ها به جنگ سرطان رفتند
«دیمیتری لاپوتکو» و همکارانش در دانشگاه رایس، در آزمایش‌هایی که روی سلول‌های سرطانی مقاوم به دارو انجام دادند، دریافتند تزریق داروهای شیمی درمانی توسط این نانوحباب‌ها با 10 درصد دوز معمول، 30 برابر کشنده‌تر از داروهای رایج است.
نانوحباب‌های دانشگاه رایس نانوذره نیستند، بعلاوه دارای عمر کوتاهی هستند. این نانوحباب‌ها بسته‌های کوچکی از هوا و بخار آب هستند که از برخورد نور لیزر با خوشه‌ای از نانوذرات و تبدیل فوری آن به گرما تشکیل می‌شود.
این حباب‌ها دقیقا زیر سطح سلول‌های سرطان تشکیل می‌شوند. زمانی‌که این حباب‌ها منبسط شده و می‌ترکند، به طور مشخصی روزنه‌های کوچکی را بر روی سطح سلول ایجاد کرده و داروی سرطان اجازه می‌یابد به درون سلول حمله کند. می‌توان از روش‌های مشابه برای تزریق مستقیم داروهای ژنتیکی و سایر حامل‌های دارویی به درون سلول استفاده کرد.
نانوحباب‌های پلاسمونیک«لاپوتکو» زمانی تشکیل می‌شود که پالسی از لیزر به پلاسمون (موجی از الکترون‌ها که در سطح نانوذرات فلزی عقب و جلو می‌رود) برخورد می‌کند.
گروه تحقیقاتی«لاپتکو» با یکسان شدن طول موج لیزر با پلاسمون و دریافت مقدار لازم از انرژی لیزر به این اطمینان دست یافت که این نانوحباب‌ها تنها در اطراف خوشه‌های نانوذره‌ای درون سلول‌های سرطانی شکل می‌گیرند.
برای تشکیل این نانوحباب‌ها پژوهشگران مذکور ابتدا باید نانوخوشه‌های طلا را درون سلول‌های سرطانی قرار دهند. این دانشمندان این کار را با چسباندن نانوذرات منفرد طلا به یک پادتن که به سطح سلول سرطانی می‌چسبد، انجام دادند. سلول‌ها این نانوذرات طلا را بلعیده و آنها را در بسته‌هایی جدا از هم دقیقا در زیر سطح‌شان قرار می‌دهند.
از آنجا که مقدار کمی از نانوذرات طلا توسط سلول‌های سالم جذب می‌شود، سلول‌های سرطانی در معرض خطر بیشتری قرار می‌گیرند و انتخاب‌پذیری فرایند مدیون این حقیقت است که حد پایین انرژی لیزر مورد نیاز برای تشکیل نانوحباب‌ها در سلول‌های سرطانی بسیار پایین‌تر از مقدار آن برای سلول‌های سالم است.
این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی«Biamaterials» منتشر کرده‌اند
