تبیان، دستیار زندگی

پدید آمدن سفیانى از نشانه هاى حتمى ظهور مى باشد امام باقر ـ علیه السلام ـ در تفسیر آیه شریفه (ثمّ قضى أجلا وأجل مسمى عنده) فرمودند:
انّهما أجلان، أجل محتوم لا یكون غیره، أجل موقوف للّه فیه المشیّه لا واللّه انّ أمر السفیانی من المحتوم.
آن دو مهلت است یكى حتمى و دیگر غیر حتمى كه مشیت الهى در آن كارگر خواهد بود. به خدا قسم كار سفیانى حتمى است.
در بین حدیث شناسان اتفاق نظر وجود دارد كه این فرد از فرزندان ابو سفیان است و به همین جهت او را سفیانى مى گویند.
امیرالمؤمنین على ـ علیه السلام ـ مى فرمایند:
یخرج ابن آكله الأكباد من الوادی الیابس وهو رجل رَبْعه وحش الوجه ضخم الهامه بوجهه أثر جدری إذا رأیته حسبته أعور اسمه عثمان وأبوه عنبسه وهو من ولد أبی سفیان حتّى یأتی ارضا ذات قرار و معین فیستوى على منبرها.فرزند زن جگرخوار از بیابان خشك خروج مى كند و او مردى چهارشانه با چهره اى وحشتناك است. داراى سرى بزرگ و در چهره اش نشان زخمى چركین دیده مى شود وقتى او را مى نگرى گویى یك چشم ندارد. نامش عثمان و پدرش عنبسه و از فرزندان ابو سفیان است. حركتش را تا سرزمینى كه داراى آرامش و آب خوش گوار كوفه است ادامه مى دهد و بر فراز منبر آن مى نشیند.
خروج سفیانى قبل از قیام امام ـ ارواحنا فداه ـ واقع مى شود.

عن جابر الجعفى قال: سألت أبا جعفر الباقر ـ علیه السلام ـ عن السفیانی، فقال انّی لكم بالسفیانی حتّى یخرج قبله الشیصبانی یخرج من أرض كوفان ینبع كما ینبع الماء فیقتل وفدكم، فتوقعوا بعد ذلك السفیانی وخروج القائم ـ علیه السلام ـ .
جابر جعفى از امام باقر ـ علیه السلام ـ درباره سفیانى مى پرسد. او مى فرماید: شما را با سفیانى چكار؟! پیش از او شیصبانى از كوفه خروج مى كند و چون آب از زمین مى جوشد و گروه شما را به خاك و خون مى كشد پس از وى منتظر خروج سفیانى و پس از او قیام قائم ـ علیه السلام ـ باشید.
امام رضا ـ علیه السلام ـ فرمودند:
قبل هذا الأمر السفیانی والیمانی والمروانی وشعیب بن صالح فكیف یقول هذا هذا؟

قبل از امر فرج، سفیانى و یمانى و مروانى و شعیب بن صالح پدیدار خواهند شد!! چگونه مى گوید این همان (مهدى) است (در حالى كه هیچ یك پدیدار نشده اند).

شخصیّت سفیانى (تفكّرات، رفتار)
نام او عثمان بن عنبسه و از نژاد امویان است مردى سفاك و خون آشام كه انسانها را مانند پشه به آسانى مى كشد هر حرامى را حلال نموده و به هر جنایتى دست مى یازد. در احادیث پیرامون تفكرات وى به گونه اى سخن رفته كه گویى هیچ اعتنایى ندارد اگر چه تظاهر به اسلام مى كند لیكن صلیبى از طلا بر گردن آویخته است. از كارهاى سفیانى و جنایات هولناك او نیز بسیار سخن رفته است او سنگدلترین انسانهاست كه عاطفه در قاموس زندگیش وجود ندارد و مهر و رحم در آن دیده نمى شود. او و یارانش دلهایى مالامال از كینه و نفرت، نسبت به خاندان پیامبر ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ دارند.
در این زمینه اكتفا مى كنیم به حدیثى از وجود مقدس حضرت ختمى مرتبت محمّد ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ كه درباره ى وى مى فرمایند:
أشدّ خلق اللّه شرّاً وأكثر خلق اللّه ظلماً شَرِسٌ، قاسی القلب، یجمع له ولجیشه من كافّه الأقطار الاسلامیه فیهزمهم ویقتلهم وینادی شعار له فی حروبه هو: یا ربّ ثاری ثمّ النّار یا ربّ النّار ولا العار .
شر او از همه بندگان خدا بیشتر و سختتر است و بیش از همه ى مردم ستم مى كند. بد خلق و سنگ دل مى باشد از تمام كشورهاى اسلامى علیه او بسیج مى شوند آنگاه همگى را شكست داده و به خاك و خون مى كشد و شعارش در جنگها این است، اى خدا! انتقام و سپس آتش. خدایا! آتش آرى! اما عار و ننگ هرگز.
و نمونه اى از كشتار او در كلام امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ در خطبه ى بیان این چنین ترسیم شده است.
فیقتل بالزوراء سبعین ألفاً ویبقر بطون ثلاثمأه امرأه حامل. 

آنگاه در شهر زوراء هفتاد هزار نفر را به خاك و خون مى كشد و شكم سیصد زن حامله را مى درد.

فتنه گرى سفیانى
نشانه ى خروج سفیانى، پدیدار شدن سه پرچم و شعلهور شدن آتش جنگ بین آنهاست. پرچمى از سوى غرب حركت كرده و وارد مصر مى شود و در آنجا دست به جنایات بسیارى مى زند و پرچمى از بحرین از جزیره ى (اُوال) از منطقه ى فارس به اهتزاز در مى آید. و پرچمى دیگر نیز از شام.
این ماجرا یك سال ادامه خواهد یافت و پس از آن مردى از فرزندان عبّاس خروج مى كند و اهل عراق مى گویند: گروه پابرهنگان یا بیدادگران و صاحبان نظرهاى گوناگون آمدند. اهل شام و فلسطین دچار ترس و واهمه مى گردند و بسوى سردمداران شام و مصر روى مى آورند و به آنان گفته مى شود: شما بروید و پسر فرمانروا (یعنى سفیانى) را بخواهید و او را به یارى طلبید. آنان سفیانى را دعوت مى كنند و او با خواست آنان موافقت مى نماید و در نقطه اى از دمشق بنام حرستا فرود مى آید و دایى ها و وابستگان فكرى خویش را در آنجا جمع مى نماید. در بیابان خشك كه منطقه اى در دمشق است، گروههاى متعددى طرفدار دارد كه به او مى پیوندند. سفیانى دعوت آنان را اجابت مى كند و روز جمعه به همراه همه ى آنان در دمشق به مسجد مى رود و براى نخستین بار بر فراز منبر رفته و در نخستین منبر آنان را دعوت به جهاد مى كند و آنان نیز با شنیدن سخنانش با او بیعت مى كنند.
سپس به نقطه اى بنام غوطه مى رود و همه ى مردم بر گرد او اجتماع مى كنند و اینجاست كه سفیانى در رأس گروههایى از مردم شام خروج مى كند و سه گروه با یكدیگر درگیر مى شوند.
1 ـ پرچم از ترك و عجم كه سیاهرنگ است.
2 ـ پرچم زرد رنگ كه پرچم فرزند عباس است.
3 ـ پرچمى از سفیانى و سپاه او.
در نقطه اى بنام بطن ارزق پیكار سختى در میان آنان رخ مى دهد و شصت هزار كشته بر زمین مى ماند و سفیانى پیروز مى شود و مردم بسیارى را قتل عام مى كند و سرزمین و مراكز قبایل را تصرف كرده و در میان آنان نخست عادلانه رفتار مى كند به گونه اى كه مى گویند: هر آنچه از بیدادگرى سفیانى به ما گزارش شده بى اساس است . . .
به هر حال مدتى كوتاه با آنان خوشرفتارى مى كند و سپس نخستین حركت خود بسوى حمص را آغاز مى كند و از آنجا به دروازه ى مصر مى رسد و در نقطه اى كه قریه سبا نام دارد رخداد عظیم و پیكار سهمگین خواهد داشت كه خبر آن همه جا منتشر مى گردد و دلها ـ از خشونت و شقاوت او ـ لبریز از ترس و دلهره مى گردد و شهرها یكى پس از دیگرى در مقابل او سقوط مى كند و سپس مستانه و مغرور به دمشق باز مى گردد

سفیانى در عراق
وقتى سفیانى با پیروزیهاى متعدد در دمشق مستقر شد سپاهى را بسوى عراق گسیل مى دارد آنها وارد سرزمین بابل كه همان شهر نفرین شده ى بغداد است، فرود مى آیند و بیش از سه هزار نفر را مى كشد و بیش از صد زن را به زور تصاحب و هتك حرمت مى كنند و سیصد نفر از چهره هاى مهمّ بنى عبّاس را نابود مى سازد و بعد از آن به كوفه سرازیر مى شوند و خانه هاى اطراف آن را تخریب مى كنند و پس از آن سپاه بسوى شام باز مى گردد امّا در بین راه پرچم نجات و هدایتى در كوفه به اهتزاز در مى آید و در راه به آنها مى رسد و ضمن پیكار شدیدى همه را نابود مى سازد بگونه اى كه یك نفر از سپاه سفیانى باقى نمى ماند تا خبر شكست لشكر را به سفیانى باز گوید

سفیانى در حجاز
مقارن با گسیل سپاه بسوى عراق، سفیانى سپاهى عظیم بسوى سرزمین حجاز یعنى مكّه گسیل مى دارد سپاه او به مدینه وارد شده و سه شبانه روز آن را غارت مى كند پس از آن بسوى مكّه روى آورده تا به بیابانى مى رسند، خداوند جبرئیل را بسوى آنان مى فرستد و دستور مى دهد كه برود و آنان را نابود سازد و جبرئیل با پاى خود ضربتى بر آن زمین فرود مى آورد و زمین به فرمان خدا همه آنان را مى بلعد و جز دو نفر كسى باقى نمى ماند.
این دو برادرند كه به نامهاى بشیر و نذیر معرفى شده اند و جبرئیل به صورت آنها سیلى مى زند بگونه اى كه صورتهاى آنها به عقب بر مى گرددو به همان حال مى ماند و به نذیر مى گوید: تو برو به دمشق و سفیانى را به ظهور مهدى ـ ارواحنا فداه ـ انذار كن و به او بگو كه خدا سپاه اش را در بیداء هلاك كرد. و به بشیر مى گوید: برو بسوى مهدى ـ ارواحنا فداه ـ در مكه و او را بهلاك ظالمین بشارت بده و بر دست او توبه كن كه او توبه تو را مى پذیرد. و او خدمت حضرت مى آید حضرت دستان مبارك خود را بصورت او مى كشد و دوباره به حال اول باز مى گردد و با او بیعت مى كند و در ركاب آنحضرت مى ماند

سفیانى و نداى آسمانى
امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ فرموده اند:
بعد از برگشت مغرورانه و مستانه ى سفیانى به شام، او در نقطه اى براى نوشیدن شراب و ارتكاب گناه و معصیت مى نشیند و یاران و پیروان خویش را نیز به انجام گناه و جنایت فرمان مى دهد. از مجلس گناه بر مى خیزد و در حالیكه در دست سلاحى دارد دستور زنا مى دهد و به یارانش مى گوید با زنان مرتكب فحشا گردند، آنگاه شكم زنان را پاره كنند و كودكان را از رحمها بیرون مى كشند و آنها مرتكب چنین شقاوتها مى گردند و هیچ كس توان باز داشتن آنان را از این پلیدیها در خود نمى بیند. اینجاست كه فرشتگان، پریشان حال مى شوند و خدا فرمان ظهور قائم آل محمّد را كه از نسل من مى باشد، صادر مى كند بى درنگ خبر ظهور او در سراسر گیتى پخش مى گردد و جبرئیل در آن هنگام بر فراز صخره اى در بیت المقدس فرود مى آید و خطاب به جهانیان مى گوید:
جاء الحقّ وزهق الباطل انّ الباطل كان زهوقا.
حق فرا رسید و باطل از میان رخت بربست. همانا باطل همیشه نابود است.
یا عباد اللّه! اسمعوا ما أقول: انّ هذا مهدیّ آل محمّد خارج من أرض مكّه فأجیبوه.

اى بندگان خدا! گوش فرا دهید آنچه را كه مى گویم: این مهدى آل محمّد است كه از سرزمین مكّه خروج كرده او را اجابت كنید.

شكست سفیانى
پس از آنكه خبر فرو رفتن لشكر عظیم سفیانى بین مدینه و مكه به او مى رسد و مى فهمد كه حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ قیام نموده است، از عراق به شام و فلسطین آمده خود را آماده ى رویارویى با آن حضرت مى كند در ملاقاتى كه بین او و امامـ علیه السلام ـ رخ مى دهد امام ـ علیه السلام ـ وى را به حضور مى پذیرد و آن گفتگو به بیعت سفیانى با آن حضرت و ایمان آوردن به وى مى انجامد، سپس سفیانى از آنجا به قرارگاه سپاه خود باز مى گردد سران سپاهش به او مى گویند چه كردى؟! مى گوید من در برابر منطق محكم او اسلام او را پذیرفتم و با او دست بیعت دادم. سران سپاه او را ملامت مى كنند بگونه اى كه تصمیم جنگ با حضرت را مى گیرد. سحرگاه یكى از روزها پیكار نهایى حق و باطل آغاز مى گردد و خداوند پس از نبردى خونبار میان دو سپاه عدل و ظلم، حجّت خدا و یاران او را پیروزى كامل مى بخشد و سپاه سفیانى همگى نابود مى شوند

سلام
چه اتفاقات وحشتناكی قبل از ظهور میافته
داشتم میخوندمشون تلفن زنگ زد از جام پریدم!!!!
خدا كنه در آخر الزمان كه نگه داشتن ایمان سخت میشه جزء سپاه حق باشیم

خدا بهمون رحم کنه
خدایا خودت یاورمون باش که تو این آزمایش سخت سربلند بیرون بیایم.