وَ ما کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَ لا أَبْصارُکُمْ وَ لا جُلُودُکُمْ وَ لکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللهَ لایَعْلَمُ کَثِیراً مِمّا تَعْمَلُونَ (22)
شما اگر گناهانتان را مخفى مى کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوشها و چشمها و پوستهاى تنتان بیم داشتید (زیرا باور نمى داشتید آنها به سخن درآیند)، بلکه شما گمان مى کردید که خداوند بسیارى از اعمالى را که (پنهانى) انجام مى دهید نمى داند.
سوره فصلت
