هیچ بعید نیست که ترافیک ستارگان خط میانی استقلال، از بین مهاجمین این تیم قربانی بگیرد. اگر استقلال در این فصل با حداقل مهاجم بازی ها را دنبال کرد تعجب نکنید
نکونام هم آبی پوش شد. حالا و با حضور جباری، بائو، توزی، جانواریو، زندی و حتی ساموئل و منتظری (که در بازی ابتدایی مقابل آلومینیوم هرمزگان به عنوان هافبک دفاعی مورد استفاده قرار گرفت
تورم هافبک
استقلال تهران با نفرات سرشناسی که در میانه میدان دارد ما را به یاد استقلال سال های 1376 و 1377 می اندازد. جایی که آنها کلکسیونی از بهترین هافبک های میانی ایران را در اختیار داشتند. علی فتح الله زاده تازه کار منصوریان، سرژیک تیموریان، سیروس دین محمدی و بعدها داریوش یزدانی، ستار همدانی و محمود فکری را هم اضافه نمود تا استقلال زیر نظر ناصر حجازی بزرگ تیمی رویایی بسازد.
در آن سال استقلال قهرمان لیگ آزادگان هم شد اما در دربی شکست خورد. شکستی که خیلی ها دلیلش را همین پر مهره بودن در میانه میدان و سردرگمی نحوه چیدن آنها در بازی بزرگ فصل می دانستند. حالا استقلال با خرید نکونام به وضعیت مشابه اواسط دهه 70 خود رسیده است. درست مثل زمانی که سرمربی فعلی آبی پوشان پایتخت در مقطعی دستیار ناصر حجازی بود.
تغییرات اجتناب ناپذیر
حنیف، صادقی و خسرو که جایگاه تقریباً ثابتی دارند اما شاید امیرخان مجبور باشد برای جلب نظر ستارگانش، به خصوص پژمان منتظری که از پیشنهاد خوب قطری ها گذشته و تازه هم به ترکیب اصلی تیم ملی دست یافته، همه آنها را در پست هایی نامتعارف به کار گیرد. مثلاً از بین صادقی و منتظری یکی را به دفاع چپ ببرد یا آنکه اگر قرار است منتظری را در پست هافبک دفاعی بازی بگیرد، نکونام را در میانه میدان با آزادی عمل بیشتری به میدان بفرستد.
در حالیکه این ستاره محوری می تواند برای نفراتی چون حمودی، میثم حسینی و منوچهری که پدیده های فصل گذشته بودند بسیار خطرناک باشد. به همین دلیل هیچ بعید نیست که ترافیک ستارگان خط میانی استقلال، از بین مهاجمین این تیم قربانی بگیرد. اگر استقلال در این فصل با حداقل مهاجم بازی ها را دنبال کرد تعجب نکنید. (با اینکه تیم های قلعه نویی معمولاً در خط حمله کم تعداد نیستند.) البته بیرون گذاشتن هریک از مهره های نام آشنای تیم پر طرفداری چون استقلال در خطوط سه گانه واقعاً سخت است اما ژنرال باید تدبیری برای تیم پر مهره اش داشته باشد که این همه ستاره را دور هم جمع نموده است.