تبیان، دستیار زندگی

موش‌ها در شهر جولان می دهند

گربه های شهر را نان می دهند

گرچه در حجب و حیا آماتورند

گربه که سهل است، آدم می خورند

هرچه برج اینجاست ویران می شود

موش تهرانی بتن را می جود

من خودم دیدم که یک گربه به دوش

مست مست از طعم تلخ مرگ موش

نصف شب با خنده هایی بی نمک

نعره می زد در خیابان ونک

در محله من خفن، من گنده لات

من دهان گربه ها، را فاعلات

آبروی شهرداری برده ام

نصف شب‌ها، رفتگرها خورده ام

می شناسندم همه با هر زبان

Somebody call me Jerry/someone sichan !

(سام بادی کال می جری، سام وان سیچان)

وحشت سگ ها از استیل من است

دو سه میلیون باج سیبیل من است

موش های نر فراوان دیده ام

من هزارو یک شکم زائیدم

خانه ام دیگر درون جوب نیست

چیدمان جوب‌ها مطلوب نیست

گاه گاهی می روم زیر پل و

می خورم آنجا کمی گربه پلو

آخر هفته به ویلا می رویم

"ما ز بالاییم و بالا می رویم"

هرکسی بیمار و بیچاره شده

یا اگر هرجای او پاره شده

عامل بدبختیش من بوده ام

من به طاعون و وبا آلوده ام

عاقبت آن موش سر تا پا کلفت

رو به درگاه خدا نالید و گفت

ای خدای مهربان موش ها

ای تو صاحب بر زبان و گوش‌ها

سطل آشغال همه آباد باد

انتهای ظرفشان مازاد باد

مردم از خانه نداری راضیند

موش ها از شهرداری راضیند

بازم خوبه مسئولین تونستن دل این موجودات و خوش کنند خدا براشون خوب بخواد.

سلام
خیلی جالب بود علی جون.
حالا من که تهران نیستم و نمیدونم ولی وضعیت اینقد خرابه؟؟؟
اینجا که این طور نیست

خیلی مطلب جالبی بود
فقط نمیدونم تهران که پایتخت است این جوریه

سلام
عارضم خدمتتون :)) که موش ها برعکس انسان ها از یک جا چنبار گزیده نمیشن
ینی اینکه اگر بر اثر دارویی که ماه ها پاستور زحمت کشیده ساخته یکیشون بمیره عمرا بقیه برن طرفش
(دقت کردین؟ دقیقا برعکس انسانها)
اینطوریه که برای خودشون یه محیطی درست کردن و به بازی و زندگی مشغولن
اونوقت کی میشه ملت یاد بگیرن آشغال تو جوب نریزن نمیدونیم!!
هر چن وقت یبار شهرداری با دستگاه های خاصش جوب هارو تخلیه میکنه ولی باز... خوراکی های موشها موجوده
اینجاس که آدمی چنبار از یه چی گزیده میشه
ولی این موش باهوش نچ