تبیان، دستیار زندگی

«می‌تراود مهتاب»
نصف مردم درخواب
شده شب لیک نیامد خبر از همسر من
که برفته‌ست سحرگاه بدنبال خرید کوپنی
و من غمزده در محبس استیجاری
چک چک قطره آب
که فرو می‌چکد از سقف به من می‌گوید
به همین زودی زود
در و دیوار اتاق
«بر سرم می‌شکند.»!

می‌تراود بر گوش
قیل و قال حسنی، بچه من
که در این یک وجب خانه استیجاری
هست مشغول به بازی با توپ
همزمان می‌کند او بازی خود را تفسیر
(مثل آن مجری مشهور صداوسیما
با هیاهوی زیاد
با دو صد قمپز و باد)
من چنان غرق به افکار خودم
غرق در مشکل پوشاک و خوراک
و گرانی…
… که به ناگاه رسد زوزه کشان
شوت سنگین «محمدخانی»(1)
و صدایی، شترق!
قاب عکسی که در آن هست نمای پدرم
«بر سرم می‌شکند.»!

می‌تراود مهتاب
و به در می‌کوبد همسر من
«مانده پای آبله از راه دراز»
ساک خالی بر دوش
و کوپنها در دست
زیر لب می‌گوید:
مرغ بر من نرسید
گوشت هم گشت تمام
و نداریم دگر
روغن و پودر و شکر
کوپنم شد باطل
وقت من گشت هدر
و غم قصه قند کوپنی
«خواب در چشم ترم می‌شکند»!

هفته نامه گل آقا. شماره 17. سال 1369