تبیان، دستیار زندگی

همونطور که می دونین وقتی یه ستاره به آخر عمرش می رسه سوختش تموم میشه و کم کم
گرانشش رو در لایه های بیرونیتر از دست میده و بطور متناوب منفجر شده و
بشکل توده ای گاز عظیم در فضا پخش میشه- که گاهی این توده های گازی شکل
نامنظمی دارن گاهی هم شکلی کاملا منظم. خب، حالا
 این عکسی که می بینین نمونه ای از این اتفاق هست. این ستاره یک غول سرخه
به نام U Cam، و در صورت فلکی زرافه (Camelopardalis) قرار گرفته (نزدیک
قطب شمال سماوی) که تلسکوپ هابل تونسته اون رو به تصویر بکشه. البته اندازش
 خیلی کوچیکتر از اینی هست که توی این تصویر می بینین، شاید چیزی در حد یک
پیکسل از تصویر. این ستاره یه ستاره کربنیه و
جزو نوادر روزگار D: یعنی گونه ای هست که اتمسفرش بیشتر از اینکه اکسیژن
داشته باشه، کربن داره. و چون گرانش سطحش کمه شاید بیشتر از نصف جرم کلی یک
 ستاره کربنی رو  توسط بادهای شدید ستاره ای از دست میده. پوستۀ
 این گاز که هم بزرگتر از ستاره مادرش هست هم محوتر،  توی این پرتره هابل
با جزئیات پیچیده قابل رویته. و با وجود اینکه این پدیده-انتشار گازهای
ناشی از انفجار ستاره- در بیشتر موارد کاملا نامنظم و بی ثبات هست، اما این
 پوسته گازی که از ستاره U Cam بیرون ریخته و پخش شده تقریباً یک کره کامل
رو تونسته ایجاد بکنه.
برگرفته از: یونیورس تودی
==========================================
برگرفته از وبکده نجوم! کاری از یه آشنا به نام سها