تبیان، دستیار زندگی

همانطور که می‌دانید عسل از قدیمی ترین و نخستین شیرین کننده‌هایی است که انسان استفاده کرده است 80 درصد آن از قندهایی ساده یا مونوساکاریدها مثل گلوکز، فروکتوز ساخته شده، این مونوساکاریدها به سرعت جذب بدن می شوند و اثر انرژی بخشی خود را آشکار می کنند بهمین علت مصرف عسل در عرض چند دقیقه به شخص نیرو می‌دهد.علاوه بر اثر کالری زایی، عسل دارای ویتامین های متعدد از جمله B1،B2، B3، B5، B6 ویتامین C و ویتامین K است که بر اساس کیفیت و نوع عسل به نسبت های متفاوت در آن دیده می شوند.همچنین عسل دارای پروتئین و مواد معدنی مثل منیزیم، پتاسیم، کلسیم، کلرید سدیم، گوگرد، آهن و فسفات است.

علاوه بر مواد ذکر شده در حد کمی مس، ید و روی نیز در عسل وجود دارد.هر 100 گرم عسل 330 کیلو کالری انرژی تولید می کند.لذا عسل علاوه بر این که یک غذای کامل است یک اکسیر پر انرژی نیز می باشد.ادامه ... به طوری که در عرض چند دقیقه نیروی لازم را به شخص می دهد و تحمل بافتی و قدرت ترمیم آن را افزایش می دهد بنابراین ورزشکاران باید عسل مصرف کنند.همچنین عسل به کمک دیاستازهایش (دیاستاز نوعی آنزیم هضم کننده است)چربی های اطراف قلب را آب می کند به همین دلیل مصرف آن به سالخوردگان و بیماران قلبی توصیه می شود.

به راحتی هضم می‌شود؛ مولکول‌های قند موجود در آن می تواند به راحتی به سایر قندها تبدیل شوند به همین جهت حساس ترین معده‌ها نیز می‌تواند آن را به سادگی هضم کند.منبع بسیار خوبی از آنتی اکسیدان است؛ این ماده نقش بزرگی در جلوگیری از سرطان و همچنین بیماریهای قلبی دارد.

سطح کالری آن پایین است؛ در مقایسه با سایر مواد قندی 40% کمتر کالری دارد، هر چند انرژی آن بسیار بالا است اما وزن بدن شخص را افزایش نمی‌دهد.

به سرعت در خون پخش می شود؛ وقتی با میزان مناسبی آب مخلوط شود پس از 7 دقیقه در جریان خون پخش می‌شود و با آزادسازی ملکول قند به عملکرد بهتر مغز که اصلی ترین مصرف کننده قند در بدن است کمک می‌کند و مانع بروز خستگی می شود.در سلامت و ساخت عوامل خونی موثر است؛ بخش مهمی از انرژی مورد نیاز برای این مورد را تأمین میکند.به علاوه باعث تمیز شدن خون می‌شود و جریان خون را تنظیم و آسان می‌سازد و مانع بروز مشکلات عروقی و تصلب شرائین می‌شود.

از ویژگی های مهم عسل، خاصیت ضد میکروبی آن است.عسل یک ضد عفونی کننده طبیعی است.از زمان های قدیم انسان ها از خاصیت ضد میکروبی عسل سود جسته و آن را در درمان ناراحتی‌های پوستی از قبیل زخم ها و سوختگی ها بکار برده اند.تحقیقات سال های اخیر نشان می دهد که گذاشتن آن بر روی زخم ها مانع عفونت می‌شود.عسل قادر است با طیف وسیعی از میکروب‌های خطرناک از جمله هلیکوباکتر، سالمونلا و ایکولای به خوبی مبارزه کند.عسل روی باکتریهایی مقاوم به آنتی بیوتیک از جمله ابَرمیکروبی به نام MRSA نیز موثر است و بر خلاف بیشتر آنتی بیوتیک ها به نحو چشمگیری باعث پیشرفت بهبودی زخم‌هامی‌شود.

زمانی که عسل با رطوبت بدن تماس پیدا می کند آنزیم گلوکز اکسیداز که توسط زنبورها در عسل ایجاد شده است به آرامی آزاد می شود و پراکسید هیدروژن به عنوان ضد عفونی کننده قوی به میزان زیادی آزاد می شود و می تواند در حدی که به خود بافت آسیب نرساند باکتری‌ها را نابود کند.در ادامه با جذب مایعات و مواد مقوی به منطقه آسیب دیده باعث رشد سلولی و جلوگیری از خشک شدن زخم می شود.به هر حال این ماده دارویی را همانند سایر داروها باید با مشورت متخصصان استفاده کرد.زیرا دانه‌های گرده موجود در عسل طبیعی می توانند باعث عفونت شوند.

لازم است بدانید مصرف عسل برای کودکان زیر یک سال ممنوع است.

همانطور که اشاره شد در سایر کودکان عسل ضد کم خونی بوده، باعث افزایش هموگلوبین خون می شود و به علت داشتن ویتامین B در رشد و نمو آنان تأثیر می‌گذارد.عسل در درمان شب ادراری اطفال بسیار مفید است و باعث جذب آب و کاهش میزان کلسیم خون می‌شود، بعلاوه مستقیماً جذب شده و یک منبع انرژی آماده برای کودکان است.

به مادرانی که در آستانه زایمان هستند باید عسل داده شود چرا که زایمان را آسان و باعث افزایش شیر مادر می‌شود همچنین مغز استخوان را محکم نموده، نوزاد قوی متولد می‌شود.

اکنون که مطالب گوناگونی در مورد عسل و خواص آن ارایه شد، بد نیست در خاتمه اشاره‌ای به شکرک زدن عسل داشته باشیم:

آنچه که در اصطلاح عموم به آن شکرک زدن می‌گویند و به خاطر وجود کلمه شکر در ذهن تقلبی بودن عسل را تداعی می کند چیزی جز پدیده تبلور (بلوری شدن یا کریستالیزاسیون)نیست.زنبور عسل نوعی آنزیم دیاستاز به نام انوتاز به شهد اضافه می کند که این آنزیم به همراه مواد قندی و نشاسته ای که چهار پنجم وزن عسل را تشکیل می دهند، عامل اصلی متبلور شدن یا شکرک زدن عسل به شمار می روند.دیاستاز ذرات خیلی ریز عسل را به خود جذب کرده و باعث ته نشین شدن آن می شود.مقدار گلوکز عسل هر چه بیشتر باشد زودتر متبلور و ته نشین می شود.لذا این باور که عسل غیر طبیعی شکرک می زند صحیح نیست بلکه نشان دهنده طبیعی بودن آن است زیرا تنها عسل های طبیعی حاوی دیاستاز هستند.