بشارت به وجود حضرت مهدی (عج) در نوشتاری از آیت‌الله صافی گلپایگانی
مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در نوشتاری که در اختیار پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه(شفقنا) قرار گرفته است،بشارت به وجود حضرت ولیّ‌عصر ارواح العالمین له الفداء در خطبه امیرالمؤمنین علیه السلام را مورد توجه قرارداده است، که تقدیم مخاطبان گرامی می شود:
بسم الله الرحمن الرحیم
مسعودی در مقدّمه کتاب مروج الذّهب – کتابی که شهرت جهانی دارد و مورد مراجعه علماء اسلام و محققین مسلمان و دیگران است، و از مصادر مهمّ به شمار می‌رود- از امیرالمؤمنین علیه السلام خطبه‌ای نقل کرده که مشتمل بر مطالب عالیه و مضامین شریفه است که البته بخش‌هائی از آن محتاج به تفسیر و شرح و بیان است که آن هم کار همه کس نیست، فقط رجال و بزرگانی در حدّی از عهده بر می‌آیند که همیشه انگشت‌شمار بوده‌اند.
این خطبه که از آفرینش جهان و انسان شروع شده، و شأن و فضیلت حضرت رسول صلی الله علیه و آله را با جمله‌هایی بزرگ بیان فرموده است، سخن را به امتیاز نور وجود مبارک آن حضرت می‌رساند، و این جمله را که خطاب خدا به آن حضرت است می‌فرماید:
«أنْتَ الْمُخْتَارُ الْمُنْتَخَبُ، وَ عِنْدَکَ مُسْتَوْدَعُ نُورِی وَ کُنُوزُ هِدَایَتِی. مِنْ أجْلِکَ اُسَطِّحُ الْبَطْحَاءَ، وَ اُمَوِّجُ الْمَاءَ، وَ أرْفَعُ السَّمَاءَ، وَ أجْعَلَ الثَّوابَ وَ العِقابَ وَ الجَنَّةَ وَ النَّارَ و أنْصِبُ أهْلَ بَیْتِکَ لِلْهِدَایَةِ، وَ
اُوتِیهِمْ مِنْ مَکْنُونِ عِلْمِی مَا لَایُشْکِلُ بِهِ عَلَیْهِمْ دَقِیقٌ، وَ لَایعییهمْ خَفِیٌّ. وَ أجْعَلُهُمْ حُجَّتِی عَلَى بَرِیَّتِی، وَ الْمُنَبِّهِینَ عَلَى قُدْرَتِی وَ وَحْدَانِیَّتِی. ثُمَّ أخَذَ اللّهُ الشَّهَادَةَ عَلَیْهِمْ بِالرُّبُوبِیَّةِ وَالإخْلاص
بِالوَحْدانِیَّةِ، فَقبل أخَذَ مَا أخَذَ جَلَّ شَأنُهُ بِبَصائِرِ الْخَلْقِ إنْتَخَبَ مُحَمَّداً وَآلَه، وَأراهُم أنَّ الهِدایَةَ مَعَه وَالنُّورَ لَه وَالإمامَة فی آلِه، تَقْدیماً لِسُنَّةِ العَدْلِ، وَلِیَکُون الإعذارُ مُتقَدِّماً»
از این جمله جامع‌تر و کافی‌تر برای معرّفی مقامات و شئون ائمه اهل بیت علیهم السلام نیست؛ خطاب خدا و اعلام و ابلاغ خدا است.
سپس مطالب مهمّی را می‌فرماید تا به ظهور ظاهری نور آن حضرت و اهل بیت علیهم السلام منتهی می‌شود، و سخن به بشارت به وجود حضرت صاحب الامر می‌رسد که می‌فرماید:
«فَنَحْنُ أنْوَارُ السَّمَاءِ وَ أنْوَارُ الارْضِ، فَبِنَا النَّجَاةُ، وَ مِنَّا مَکْنُونُ الْعِلْمِ، وَ إلَیْنَا مَصِیرُ الاُمُورِ، وَ بِمَهْدِیِّنَا تَنْقَطِعُ الْحُجَجُ، خَاتِمَةُ الائِمَّةِ، وَ مُنْقِذُ الاُمَّةِ، وَ غَایَةُ النُّورِ، وَ مَصْدَرُ الاُمُورِ. فَنَحْنُ أفَضَلُ الْمَخْلُوقِینَ، وَ
أشْرَفُ الْمُوَحِّدِینَ، وَ حُجَجُ رَبِّ الْعَالَمِینَ، فَلْیَهْنَأ بِالنِّعْمَةِ مَنْ تَمَسَّکَ بِوَلَایَتِنَا، وَ قَبَضَ عُرْوَتَنَا.»
این خطبه و این جمله‌های زرّین و نورانی و معرفت‌آفرین را که مثل مسعودی آن را از حضرت صادق علیه‌السلام از آباء بزرگوارش از امیرالمؤمنین علیهم السلام روایت نموده است و بر آن اعتماد و استناد کرده است، باید تعلیم نمود، و قدر جمله‌های زرّین و معرفت‌بخش آن را گرامی داشت؛ و درس‌ها و پیام‌های بلند این جمله‌ها که تا قیامت، همه را مخاطب قرار می‌دهد بدانند و اهل بیت علیهم السلام را بشناسند.
سزاوار است این جمله‌ها را که مسعودی این شخصیت بزرگ مطلع به تاریخ و آثار روایت نموده است، همه حفظ کنند و به فرزندان خود بیاموزند.
پی‌نوشت:
۱. مروج الذّهب مسعودی، ج۱، ص۲۴-۲۲.
منبع: کتاب «یادداشت‌های مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله الوارف»
