صمیمیت را می‌توان یکی از مؤلفه‌های عشق دانست و آن را به عنوان دژی محکم در روابط زناشویی درنظر گرفت. این دژ استوار از سیستم ایمنی عاطفی روابط زوج‌ها محافظت می‌کند و به تأمین نیازهای عاطفی آنان می‌پردازد.
روان‌شناسان صمیمیت را عمیق‌ترین نوع رابطه بین دونفر می‌دانند. اریک برن، روان‌شناس آمریکایی، صمیمیت را به معنای تبادل احساسات و خواسته‌های اصیل فرد می‌داند؛ بدون این‌که فرد قصد پنهان‌کاری یا سوء‌استفاده از طرف مقابل را داشته باشد.
در بیانی دیگر می‌توان صمیمیت را رفتارهایی دانست که به نزدیکی عاطفی منجر می‌شود؛ یعنی توجه، حمایت و درک متقابل، ارتباط و به اشتراک گذاشتن وقت، فعالیت‌ها، دارایی‌ها و... را با دیگری به دنبال دارد.
همسرانی که دوران عقد را سپری می‌کنند، به آشنایی با مؤلفه‌های ایجاد و تقویت صمیمیت در روابط بین فردی‌شان نیاز دارند؛ زیرا سنگ بنای رابطه‌ی آن‌ها در زندگی مشترک‌شان در این دوران پی‌ریزی می‌شود.
وقتی همسران از نیازها، احساسات، تفکرات، انتظارات و خواسته‌های دیگری آگاهی پیدا کنند، صمیمیت و عشق در روابط‌شان به وجود می‌آید.
ایجاد این صمیمیت به مؤلفه‌ها و عواملی نیاز دارد که به تحکیم پیوند عاطفی همسران به ویژه در دوران عقد منجر می‌شود. در ادامه به اختصار به مهم‌ترین آن‌ها می‌پردازیم:
* عشق و محبت: عشق گرمابخش زندگی همسران است که به عنوان موتور محرکه‌ی زندگی زناشویی عمل می‌کند. محبت بر صمیمیت می‌افزاید و برای ایجاد آن به همسران انگیزه می‌دهد.
* احترام متقابل: احترام ارتباط همسران را قوی‌تر می‌کند و بسیاری از رنجش‌ها را از بین می‌برد یا از ایجاد آن‌ها جلوگیری می‌کند.
* قدردانی و سپاسگزاری: سپاسگزاری از همسر، واکنش مناسبی به احسان و نیکی‌های اوست. این رفتار مثبت به همسران انگیزه می‌دهد و آنان را به ادامه‌ی زندگی دلگرم می‌سازد.
* توجه به تفریحات: انجام تفریحات سالم از یکنواختی زندگی می‌کاهد این زمان‌ها به‌خصوص اگر اختصاصی باشد، صمیمیت‌زایی بسیاری دارد.
* کنترل خشم: اگر خشم و عصبانیت به درستی مدیریت و کنترل نشود از صمیمیت همسران به شدت می‌کاهد و آن‌ها را از هم دور و دورتر می‌سازد.
* پرهیز از خطاب و کلام نازیبا: استفاده از کلمات نازیبا در روابط همسران به ویژه در دوران عقد، از محبت میان زن و شوهر می‌کاهد و صمیمیت آن‌ها را به نابودی می‌کشاند.
* پرهیز از مقایسه: مقایسه دشمن صمیمیت است. مقایسه‌های نابجا و همراه با توهین و سرزنش نه تنها بهبودی ایجاد نمی‌کند بلکه آثار مخربی نیز به همراه دارد.
