تبیان، دستیار زندگی

بعثت خاتم الانبیاء محمد مصطفی (ص)
بر مسلمین جهان و شما عاشقان و شیفتگان حضرتش مبارکباد

شكفــته غنــچه دیـن در دل غـــــار

ز كــوه نـور آیـد عطــــــر گلــــزار

گل­افشــان شــد همه دشت و بیابان

شكـــــوفـه ســر زده از بـام و دیـوار

رســــیده مــوسـم انگیـــــــزشی نـو

شـــــنود گفــــته­هــای نـاب دلــدار

محــمد در حـرا مبعــوث حـق شــد

ز ســیمایش نبـــوت شـــد پـدیـدار

بـه عیـد مبعثـش شـوری بپــا كن

ز  رنج  و  غم دگـر خود را«رها» كن

****
حـرا درانتــــظار انقــــــــلاب است

دگر وقت شكست دیو خواب است

پی راز و نیــــــــــــازهـای شـــبانه

محــمد ســینه­اش پـر التـهاب است

میــان قـوم جهـل و كفـر و الحـــاد

هم اینك موعـد یك انتخاب است

بـه پـایـان آمــده عمـــر جهــــالت

اوان پویش و و وقت صـواب است

ز كـوه آمـد نـدا اقــرأ محــــــــمد

زمـان بعثت و روز خطـــــاب است

بـه عیـد مبعثـش شـوری بپــا كن

ز  رنج  و  غم دگـر  خود را«رها» كن

****
زمــان بعثت فـردی امیـــــــن است

كسی كـه در رسـالت بهتــرین است

نـدا آمـد ز حـق ســـــوی محـــــمد

همـو كـه صــاحب علم­الیقــین است

خطــاب آمـد بـه احمــد از دل كـوه

بخــوان اقـرأ ،كنـون آغاز دین است

بخــوان بـا نـام رب خـــالـــق خـود

بخــوان بـا نـام او كه بی قـرین است

بـه نـام خــــالـق ارض و ســـماوات

بـه نـام او كـه رب­العــــالمـین است

بـه عیـد مبعثـش شـوری بپــا كن

ز  رنج  و  غم دگـر خود را«رها» كن

****
محـــمد خـاتم پیغــــــمبران شـــد

محـــمد بهتــرین خلق جهــان شـد

گــرفته از خــدا امــر رســـــــالت

كـزو قــرآن و عتـرت جاودان شـد

محـــمد صــاحب لطف و كـرامت

كه اعجــازش كتـاب آســمان شـد

چهــل از عمــر نـاب او گـذر كـرد

كـه مبعــوث خـداونـد جهــان شـد

بـه جنبش پـرچم اســــلام احمــــد

به دوش مهــدی صـاحب زمان شـد

بـه عیــد مبعثـش شـوری بپــا كن

ز  رنج  و  غم دگـر خود را«رها» كن

 

بهروز _ رها

اقراء باسم ربک الذی خلق ، خلق الانسان من علق ، اقراء و ربک الاکرم ، الذی علم بالقلم ، علم الانسان ما لم یعلم

حبیب الله چایچیان ؛ در جوار محمد

گل نكند جلوه در جوار محمد

رونق گل مى‏برد، عذار محمد


گل شود افسرده از خزان ولیكن

نیست ‏خزان از پى بهار محمد

سایه ندارد ولى تمام خلایق

سایه نشینند در جوار محمد


سایه ندارد ولى به عالم امكان

سایه فكنده است، اقتدار محمد


سایه نمى‏ماند از فروغ جمالش

هاله نور است در كنار محمد


شمس رخش همجوار زلف سیه ‏فام

آیت و اللیل و النهار محمد


تا كه بماند اثر ز نكهت مویش

خاك حسین است‏ یادگار محمد


تربت‏خوشبوى كربلاى معلاست

یك اثر از موى مُشكبار محمد


رایت فتحش به اهتزاز درآمد

دست ‏خدا بود چون كه یار محمد


من چه بگویم (حسان) به مدح و ثنایش

بس بودش مدح كردگار محمد

محمد حیاتی ؛ محمد مــظــهــر خــــلاق عــالم

محمد مــظــهــر خــــلاق عــالم

محــمـــد اشــــــرف اولاد عـــــــــالــم


محمد رهـبـری كــز بـهر تعظیم

قــد گــردون بــود در پـیـــش او خـــم


محمد در مـكــنـــون الهی است

محمد بــــر رســـولان اســـت خـاتــم


محمد آنــكــه در قـــرآن مـكـرر

ســتــوده وصـــف او رب مـــكـــرم


محمد آنـكـه از مـیـــلاد او شــد

شـكـسـتـه كــاخ كـسـری دوده جــم


محمد آنـكـه شرك و بت پرستی

بـكنــد از بـیـخ و بـن با عزم محكم


محمد آنكه صیت خلق و خویش

طــنـیـن افـكـن شده تا عرش اعظم


محمد آنــكــه نــاخــوانـده كتابی

بــدانــایـان عــــالـــم شــــد مـقــدم


محمد آنــكــه تـكـبـیـر رسـایــش

بــســـاط كــفــر را پـیـچـ‍یده درهـم


محمد آنـكــه بــر تـرویـج اسلام

بــبـخـشـیـدش خدیجه گنج و درهم


محمد آنـكــه یـزدان از طـفـیلش

نـمــوده خــلــقـــت هــسـتــی عالم


محمد آنـكـه بــا نـیــروی ایـمان

بــكـاخ روم و چـین افراشت پرچم


محمد گــوهـــر دریــای هــستی

جــهــان از مـقـدمش گردیده خرم


محمد آنـكـه تا معراج حق رفت

تــكـلــم داشــت بــا خـــلاق عـالم


محمد آنكه حق با او سخن گفت

بـه لـحــن مـرتـضی،‌ عدل مجسم


محمد آنـكـه در چــرخ چـهـــارم

ملازم شد به او عـیسی بن مریم


نـمـوده از پــی تـجـلـیـل و دیـدار

هـمـه بـــزم ضــیـافـت را فـراهم


براق او گـذشت از قاب قوسین

ز رفـتــن مـانــد جـبـرائـیـل آنـدم


توقف كـرد و از رفـتن فروماند

نــبودی چون ببزم دوست محرم


بــگـفـتـا گـر گـشـایـم بال پرواز

پــرم سـوزد فـتـم در ورطـه غـم


محمد زد قـدم جـائـی كـه از قدر

نــشـد واقف كسی جز رب اعلم


محمد آنكه در مدحش «حیاتی»

شــكـر ریـزد ز گـفـتـارش دمادم


حـبـیـبا از ره احـسـان و اكـرام

بــسـوی او نـگـر از لـطـف یكدم

امین قریش در کوه حراء
کوه حراء در شمال « مکه » قرار دارد به فاصله نیم ساعت می توان به قله آن صعود نمود ، ظاهر این کوه را تخته سنگهای سیاهی تشکیل می دهد و کوچکترین آثار حیات در آن دیده نمی شود و در نقطه شمالی آن ، غاری واقع شده است که انسان پس از عبور از میان سنگها می تواند به آن برسد ، ارتفاع آن بقدر یک قامت انسان است قسمتی از داخل غار با نور خورشید روشن می شود ؛ و قسمتهای دیگر آن در تاریکی دائمی فرو رفته است .
ولی همین غار ، از آشنای صمیمی خود ، شاهد حوادثی است ؛ که امروز هم مردم به عشق استماع این حوادث از زبان حال آن غار ، بسوی او می شتابند و با تحمل رنجهای فراوان ، خود را به آستانه آن می رسانند ، که از آن ، سر گذشت « وحی » و قسمتی از زندگی آن رهبر بزرگ جهان بشریت را استفسار کنند ، و آن نیز با زبان حال خود می گوید :
این نقطه عبادتگاه « عزیز قریش » است و او شبها و روزها پیش از آن که به مقام رسالت برسد ، در اینجا بسر می برد ؛ وی این نقطه دور از غوغا را به منظور عبادت و پرستش انتخاب کرده بود ؛ تمام ماه رمضانها را در این نقطه می گذارند ، و در غیر این ماه گاه و بیگاهی به آنجا می برد حتی همسر عزیز او می دانست که هر موقع عزیز قریش بخانه نیاید بطور قطع در کوه « حراء » مشغول عبادت است و هر موقع کسانی را دنبال او می فرستاد او را در آن نقطه در حالت تفکر و عبادت پیدا می نمودند .
او پیش از آنکه به مقام نبوت برسد ؛ در باره دو موضوع بیشتر فکر می کرد :
اول ) اوراق و صفحات کتاب هستی را بررسی می نمود ، در سیمای هر موجودی نور خدا ، قدرت خدا و صنع خدا را مشاهده می کرد ، او روز به روز با مطالعات عمیق در آسمانها و ستارگان ، و تدبر در مخلوقات زمینی به هدف نزدیکتر می شد .
دوم ) در باره وظیفه سنگینی که می دانست بعهده خواهد گرفت ، فکر می کرد ، اصلاح جامعه انسانی آنروز با آن فساد و انحطاط در نظر او کار محالی نبود ، ولی اجراء برنامه اصلاحی خالی از رنج و مشقت نیز نبود ، از این لحاظ غوغای زندگی مکیان ، و عیاشی « قریش » را می دید ، و در نحوه اصلاح آنان در فکر فرو می رفت .
از عبادت کردن و خضوع مردم در برابر بتان بی روح و بی اراده ، انگشت تعجب بدندان می گرفت و آثار ناراحتی در چهره او نمایان می شد ، ولی از آنجا که مامور به باز گوئی حقایق نبود ، از گفتن آنها خود داری می فرمود .

آغاز وحی :
فرشته ای از طرف خدا مامور شد آیاتی چند بعنوان طلیعه و آغاز کتاب هدایت و سعادت برای « امین قریش » بخواند تا او را به کسوت نبوت مفتخر سازد ؛ آن فرشته ، همان ( جبرئیل ) و آن روز همان روز « مبعث » بود و در آینده در باره تعیین این روز گفتگو خواهیم کرد .
جای شک نیست که روبرو شدن با فرشته آمادگی خاصی می خواهد ، تا روح شخصی بزرگ و نیرومند نباشد تاب تحمل بار نبوت و ملاقات فرشته را نخواهد داشت « امین قریش » این آمادگی را بوسیله عبادتهای طولانی ، تفکرهای ممتد و عنایات الهی بدست آورده بود و به نقل بسیاری از سیره نویسان پیش از روز بعثت خوابها و رویاهائی می دید که مانند روز روشن دارای واقعیت بود ، پس از مدتی لذت بخش ترین ساعات برای او ساعت خلوت و عبادت در حال تنهائی بود او به همین حال بسر می برد ، تا اینکه در روز مخصوصی فرشته ای لوحی در برابر او قرار داد به او گفت « اقراء »1 یعنی بخوان ، و او از آنجا که امی و درس نخوانده بود ، پاسخ داد که من توانائی خواندن ندارم ، جبرئیل او را سخت فشرد سپس در خواست خواندن کرد ، و همان جواب را شنید ، فرشته نیز او را سخت فشار داد ، این عمل سه بار تکرار شد و پس از فشار سوم ناگهان در خود احساس کرد می تواند لوحی که در دست فرشته است ، بخواند و این آیات را که در حقیقت دیباچه کتاب سعادت بشر بشمار می رود ، خواند :
« اقراء باسم ربک الذی خلق ، خلق الانسان من علق ، اقراء و ربک الاکرم ، الذی علم بالقلم ، علم الانسان ما لم یعلم ( سوره علق آیه های 1- 5 ) بخوان بنام پروردگارت که موجوداترا آفرید ، کسیکه انسانرا از خون بسته خلق کرد ، بخوان و پروردگار تو گرامی است آنکه قلم را تعلیم داد و به آدمی آنچه را که نمی دانست آموخت .
جبرئیل ماموریت خود را انجام داد و پیامبر نیز پس از نزول وحی از کوه « حراء » پائین آمد ؛ و بسوی خانه « خدیجه » رهسپار شد .
آیات فوق برنامه اجمالی رسول اکرم را روشن می کند ، و بطور آشکار میرساند که اساس آئین او را قرائت و خواندن ، علم و دانش و بکار بردن قلم تشکیل می دهد .

با سلام و عرض تبریک عید بزرگ مبعث به همه مسلمین جهان بویژه کاربران محترم تبیان توشیحی به ذهنم رسید که از جمع کردن حروف ابتدای هر مصرع محمد رسول الله بدست می آید تقدیم به همه ی دوستداران پیامبر اعضم (ص)

توشیح

مصطفایم آمدم ای عاشقان

حب من باشد بدنیاتان نشان

من شدم خاتم الا ای انس و جن

دین من گردد بدنیا جاودان

رحمتی بر عالمینم در دو عالم

ساقی عشاق باشم در جهان

وصل جانان از طریق دین من

لنگر عقبی و دنیایم بدان

اصل من شد پاکتر از پاکها

لطف حق شد شامل من آنزمان

 لال گردد این زبانت ای «مبین»

هرزه گویی گر کنی اندر جهان

محمد رسول الله

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران mobinkarim.ir

وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

درود بر شما
زیبا بود
عید بر شما مبارک

و آن شب تا سحر غار حرا خورشید باران بود
زمان، دل بی قــــرار لحظه‌ی تکوین قرآن بود
***
امیـن مکه را می‌گــــــویم آن نارفته مکتب را
یتیم خسته آری او که چندین سال چوپان بود
***
حضور عرشیان را در حریم خود، حرا حس کرد
که «اقرأ باسم ربک» یا محمد، ذکــــر آنان بود
***

سلااااااااااااام سلااااااااااااام سلااااااااااااام
عید مبعث بر همگی شما مباااااااااااااااااااارك.