تبیان، دستیار زندگی

و در مثل دیگر می فرماید: "وَ ضرَب اللَّهُ مَثَلاً لِّلَّذِینَ ءَامَنُوا امْرَأَت فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَت رَب ابْنِ لى عِندَك بَیْتاً فى الْجَنَّةِ وَ نجِّنى مِن فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نجِّنى مِنَ الْقَوْمِ الظلِمِینَ. وَ مَرْیمَ ابْنَت عِمْرَنَ الَّتى أَحْصنَت فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِن رُّوحِنَا وَ صدَّقَت بِكلِمَتِ رَبهَا وَ كُتُبِهِ وَ كانَت مِنَ الْقَنِتِینَ" ؛ و خداوند براى مؤمنان، به همسر فرعون مثَل زده است، در آن هنگام كه گفت: پروردگارا خانه‏اى براى من نزد خودت در بهشت بساز و مرا از فرعون و كار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایى بخش. و همچنین به مریم دختر عمران كه دامان خود را پاك نگه داشت، و ما را از روح خود در آن دمیدیم؛ او كلمات پروردگار و كتاب هایش را تصدیق كرد و از مطیعان فرمان خدا بود. (تحریم۱۱و۱۲)

در شرایطی كه كفر فرعون او را به جایی رساند که خود را خدا می خواند : "انا ربکم الاعلی" (نازعات ۲۴)، همسرش ایمانى خالص به خدا داشت و خدا او را نجات داد و داخل بهشتش كرد و قدرت همسرى چون فرعون و كفرش نتوانست به ایمان وى خدشه اى وارد سازد.

همسر فرعون " آسیه بنت مزاحم" از زمانی كه معجزه موسی(علیه السلام) را در مقابل ساحران مشاهده كرد از اعماق قلبش ایمان آورد، ولی ایمانش را مكتوم داشت. هنگامى كه فرعون از ایمانش باخبر شد او را نهى، و اصرار بر ترک آیین موسى(علیه السلام) کرد ولى این زن با استقامت هرگز تسلیم خواسته فرعون نشد.

آسیه همسر فرعون بزرگ بود. با اینکه همه لذات دنیوی برایش فراهم بود از آنها چشم پوشیده، دنبال قرب الهی بود و خداوند آرزوی او را در دعایی مختصر آورده: "پروردگارا! خانه‏اى براى من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و كار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایى بخش."

رسول خدا (صلی الله علیه وآله)در روایتی درباره برترین زنان می فرمایند: افضل زنان اهل بهشت خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد ، مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم همسر فرعون است.

در فضیلت او همین بس كه خداى تعالى داستانش را در قرآن براى ما ذكر كرده كه گفت: «رب ابن لى عندك بیتا فى الجنه»

سرانجام آسیه به دستور فرعون به طرز وحشتناکی به شهادت رسید. در روایات آمده: "وقتى او را براى عذاب حاضر كردند، دعایى كرد كه خداوند آن را در قرآن كریم حكایت نموده: «رب ابن لى عندك بیتا فى الجنه ...» و خداى تعالى دعایش را مستجاب نمود و قبل از شهادت خانه خود را در بهشت دید، آنگاه جان شریفش از كالبد جدا شد، و سپس صخره بسیار بزرگى را بر جسد بی جانش انداختند.

پس سعادت و رستگارى مؤمنین تنها به خاطر ایمان خالص به خدا و رسول و تواضع و حسن اطاعتشان بوده و اتصال و خویشاوندى كه با كفار داشتند ضررى به حالشان نداشت و تنها ملاك كرامت نزد خدا تقوا است.

تبیان